Page 9 - จากรากไทยสู่นาฏยกรรมเงาร่วมสมัย หวาน

สรุป กล่าวโดยสรุปนาฏศิลป์ไทยถือเป็นมรดกทาง

วัฒนธรรมไทยที่มีเอกลักษณ์ มีการสืบทอดต่อๆกันมา

ในระยะเวลายาวนาน ตั้งแต่อดีตจนปัจจุบันคนไทยบาง
กลุ่มได้นําเอานาฏศิลป์ไทยมาจัดแสดงตามสถานที่ต่างๆ

เพื่อเป็นเครื่องมือบ่งชี้ให้กับชาวต่างชาติได้รู้จักกับ

วัฒนธรรมของไทย แต่ปัจจุบันการเสพศิลปะทาง

วัฒนธรรมนั้นได้ลดลงตามกาลเวลา นาฏศิลป์ไทยใน

ปัจจุบันต้องอาศัยการโฆษณา และพัฒนาการแสดงของ
ตนเองให้มีความน่าสนใจมากยิ่งขึ้น เพื่อให้สัมพันธ์กับ

สภาพสังคมและเศรษฐกิจที่เข้ามามีความจําเป็นอย่าง

ยิ่งในการอยู่รอดของศิลปะแขนงนี้ที่ต้องเกี่ยวข้องกับ
การเพิ่มมูลค่าเพื่อเป็นทุนส่งเสริมในการทํากิจกรรม

นั้นๆ ทั้งนี้ควรจะต้องเป็นสิ่งที่ตามมาจากเรื่องของการ

เพิ่มคุณค่า หรือการทําให้ผู้ชมหันมาให้ความสนใจมาก

ขึ้นสอดคล้องกับแนวคิดการทําเป็นสินค้าทางวัฒนธรรม
กลุ่มศิลปินคิดบวกสิปป์มองนาฏศิลป์ไปในเชิงที่เป็น

สินค้าทางวัฒนธรรมด้านการแสดงนาฏศิลป์ไทย จึง

เป็นการทําธุรกิจการแสดงอย่างหนึ่ง ถ้าจะให้อยู่รอดได้

ต้องมีการวางแผนอย่างเป็นระบบมีการนําเสนอจุดขาย
การสร้างกลยุทธ์ต่างๆขึ้นมาเพื่อให้ธุรกิจเป็นที่น่าสนใจ

สําหรับลูกค้าหรือผู้ชมการแสดงที่มีพื้นฐานความเข้าใจ

ในศิลปะประเภทนี้คิดบวกสิปป์ก็เป็นอีกหนึ่งกลุ่มศิลปิน
ที่มีอัตลักษณ์และจุดเด่นในการสร้างสรรค์ผลงานที่

เจาะกลุ่มเป้าหมายเฉพาะกลุ่มโดยนําเอาพื้นฐานของ

นาฏศิลป์มาเป็นแนวทางหลักในการออกแบบสร้างสรรค์

ผลงานด้านนาฏศิลป์ โดยใช้เทคนิคด้านแสงและ
เทคนิคของดนตรีร่วมสมัยมาสร้างสรรค์ผลงานจนทําให้

เป็นที่รู้จักในสังคมไทย นอกจากนี้คิดบวกสิปป์ยังได้

พัฒนาผลงานทางการแสดงต่างๆอีกมากมาย ผลงาน

ส่วนใหญ่ที่สร้างสรรค์ขึ้นมาจากความต้องการของบุคคล
และกลุ่มคนที่จะสื่อความหมายโดยการใช้ศิลปะเป็น

เครื่องมือประกอบและถ่ายทอดตามความต้องการนั้นๆ