Page 2137 - JULIO

-Amor meu- 16
O vento tráeme o teu aroma ata aquí, o meu recuncho onde podo sentir a
forza do agarimo e todo o amor que me regalas a mancheas todos os días

desde que chegaches á miña vida.
E así, vouche soñando e as miñas mans non pairan de escribir para poder

soltar tanto amor que teño dentro de min.
Como se pode amar tanto como ámoche a ti?

Como explicar ao mundo o motivo do meu sorriso?

Sempre estou na espera de que por fin os nosos corazóns atópense e poida
expresarche o moito que me importas e o moito que che cielo…

Es unha das miñas razóns de existir, a máis importante…

Ámoche coma se non houbese ninguén máis que ti no mundo. Para min es

unha persoa única e especial.
Ámoche porque es toda bondade e moi especial.

Sen ti fáltame todo…

Nunca deixes de ler as miñas cartas, así como eu tampouco deixarei de ler
as túas que tanto ben me fan.

É un tempo que se volve un pouco estraño, onde o sol aparece e as nubes
vanse, outras veces é, ao contrario, pero aquí sigo eu co meu, co noso, non
deixando que as palabras llas leve o vento.

Ao contrario, que queden alí prisioneiras entre os teus dedos e cando as
recibas abrázaas porque será como que vou con elas, levándoche todo este
gran e fermoso amor que teño para ti.

Si! Estas cartas vólvense ridículas! Pero encántanme porque entre puntos

e comas podo dicirche todo canto ámoche…

Levaremos xuntos unha vida de amor, non só no presente senón pola
eternidade…

Grazas por este amor que sempre está presente, e grazas por facer que as

miñas cartas nunca teñan finais, porque sempre hai algo novo que desexo

compartir contigo.