Page 2160 - JULIO

De onde saen tantas palabras de amor, de onde saen 6
todas estas cousas que plasmo neste pergamiño? Do
amor. É moi fácil atopar o lugar do que brotan estas
palabras namoradas, saen de aquí, moi dentro da miña

ser, da miña alma e do meu corpo... Saen de todo o
que son e do que ti fas que sexa.

Gústame moito cando escóitoche ou podo ler os teus
“ámoche”, é algo que me fai sentirme moi feliz, sinto
un home moi bendicido porque alguén como ti puxese

os seus ollos sobre min. Non é necesario que estea
ao teu lado para facerche o amor, facémolo cando me
falas, cando me escribes, cando me aconsellas, cando
de min preocúpasche ata o mínimo detalle.

Por iso es...

-O meu gran amor O AMOR DA miña VIDA –

As túas palabras fixeron da miña vida algo
marabilloso e o máis lindo é que cada día che cielo
máis, isto non se termina nin por un instante, porque
ti es o meu presente e o meu futuro, ámoche sen medos,
sen restricións, ámoche con todo o que che podo dicir

e o que calo.

Grazas o meu amor por regalarme todo o teu tempo, por
darme o teu amor sen présas, e grazas tamén pola túa
paciencia cando os meus días non son bos…

Grazas por facer que crea no que podo lograr pola
miña conta, sóbesme o ánimo cando ata o momento só
sentía frustración e tristeza. Grazas por devolverme
a confianza. Grazas amor por todo o que me dás,
grazas.

Nunca dubides do meu amor, porque é iso o que me fai
escribir os miles de letras que che vou regalando
para que as gardes non só nas túas cousas senón no
teu corazón.

O meu amor, o meu soñado amor...