Page 2162 - JULIO

Un amor como o teu matiza os días fríos, fainos menos 8
grises. Un amor como o teu matiza os días difíciles,
só un amor como o teu tranquiliza cando todo parece

estar en contra.

É un novo mes e non chove, quizais porque nin o outono
nin o inverno tiveron sede, fai frío, pero non hai
tristeza, hai pouco sol, pero ilumina distinto. Hai
longas noites para soñar connosco…

Está por terminar unha longa espera e non quero

desviarme dos camiños que me levan a ti, que Divos
non nos permita desviarnos dese camiño que nos leva
á esperanza de que as nosas mans se toquen.

Xa parece chegar os días en que estaremos moi xuntos
e en que a distancia só sexa un recordo, un tempo

difícil que tivemos que vivir.

Xa parece estar preto o día en que esteamos xuntos e
a distancia só sexa un recordo, un tempo difícil que
tivemos que vivir.

Leo as túas cartas e despois escribo para que en cada

palabra atópesme e non me estrañes tanto, para que
haxa algo máis que só silencios tristes, para que
este mes sexa un mes especial, o noso.

Un mes máis que chegounos con novas promesas e
certezas.

Hoxe fuches ti quen inspirou esta carta e síntoche

máis próxima que antes. Todo iso que parecía afastado
e difícil sente agora máis doce e máis próximo. Estás
comigo, a cada pouco estalo, a lúa brilla entre as
árbores, e teño a certeza que só ti traes

tranquilidade á miña vida, -es a miña paz-.

Hai tempo que a lúa nos viu escribíndonos, meses e
anos que nos viu tecer e facer nós a unha corda que
acurta as distancias, viuche na túa xanela e a min
tamén me viu, escribindo só para ti no silencio da

noite.