Page 2166 - JULIO

agora cambiei todo iso, ese fantasma que buscaba 12
logrei porlle rostro, nome, o teu.

A distancia e a ausencia aprendín a comprendelas non
me golpeaban porque dunha ou outra forma tráianme as

túas palabras, os teus soños, os teus desexos que
eran tan meus, pero hoxe... quizais nas miñas
palabras escápense algunhas bágoas, non as verás,
realmente quero escribir e máis aló de que sexa unha
carta triste quero darche grazas a ti e ao meu Deus

por permitirme coñecer o amor máis puro e máis belo,
a ilusión que encheu os meus días, o espertar que
acompañaba os meus amenceres, teño que darche as
grazas por darme o poder de ser e converterme en
gaivota e muller, teño que dar as grazas por ter a

virtude de amar e que a pesar de que ese amor estivese
afastado puidese descubrir tantas cousas
marabillosas.

Podo seguir escribindo, ben o sabes, pero non, só
quería que máis aló de que as estrelas debuxen as
miñas palabras e transmitan o meu sentimento no seu

titilar, fose testemuño e testamento este amor
inmortal, eterno e incondicional, só dígoche amor...
grazas polo que me deches, polo que me deixar en cada
pensamento, en cada verso, en cada recordo... grazas

por estar

Sinxelamente amándoche hoxe e sempre

Es o meu amor, son o teu amor.

Ola o meu amor, o meu soñado amor:

Nos meus soños máis profundos, naqueles que se gardan
para sempre, estabas ti o meu amor.

Pódeche parecer estraño, pero sabía de ti, hai anos
que che esperaba, só agardaba por ti cada día, cada
noite, non sabía onde estabas, non sabía o teu nome,
nin como era o teu rostro, pero sabía de ti, que
nalgún lugar do mundo estaba esa persoa marabillosa