Page 2168 - JULIO

Sempre en min
14
Novamente chegou unha noite en facer moita falta a
túa presenza.

Despois de ver tantas lúas e estacións pasar en
soidade, vólvome a reencontrar con este ceo infinito
de fermosas estrelas, creando ante os meus ollos unha
fermosa paisaxe para volver comezar coas miñas
letras, esas que nacen deste corazón namorado.

A miña pluma xa se atopaba triste e melancólica con

tantas distancias e longas noites que non querían
terminar.

Pero o teu amor, aquel que levo aquí no meu corazón,
é moito máis poderoso polo que se volveron presentes
todas as palabras que teño que dicirche, porque nos

pode faltar todo menos o amor que temos o un ao outro.

Cando sinto a túa ausencia é como unha pena que leva
a miña alma, volvo cara atrás ás nosas cartas e
postais, esas que sempre están na miña computadora e
vólvome a empapar con cada letra túa e miña.

Facendo isto o meu corazón volve saltar de alegría

ao lembrar o moito que che cielo, canto me cielas…
especialmente ao pensar que un día non moi afastado,
estaremos xuntos, realizando todos os nosos soños,
os mesmos que ás veces parecen afastados, mais non é

así, é amor de sempre e para sempre, é amor eterno.

E volvo ao meu recuncho de amor, ese lugar desde o
que logro escribirche cartas que saen do meu corazón.

O amor agarimo meu ten unha forza inexplicable,
quizais aínda sexa un misterio para a mente humana,
pero o amor crea marabillas en nós cando se nos

manifesta.

– Que belo é amarche así!