Page 18 - ANTILL DGB

18 Antilliaans Dagblad Vrijdag 12 april 2019

Steve Mariat:

Ik studeer altijd
De 57-jarige singer/songwriter Steve Mariat woont nu al
drie jaar op Curaçao. Het is een hoofdstuk van zijn turbu-
lente levensverhaal, dat hem vanuit Suriname ook in Ne-
derland en Portugal bracht, en al toerend zelfs naar ande-
re hoeken van de wereld.
et bracht hem naast een van hem leerde ik mijn eerste
schat aan levenserva- drie akkoorden. Thuis werd er
Hring ook dichter bij de veel country & western gedraaid
essentie van een fijn leven: geen want dat zong hij ook heel veel,
drukte, jezelf blijven en bovenal hij stond bekend om zijn jodel-
mooie liedjes blijven maken. En kunsten. Al die liedjes zitten
dat kan volgens Mariat gelukkig nog steeds ergens in mijn
heel goed op dit eiland. hoofd. Dus de muziek kwam ,,Ik wil niet meer in een keurslijf, ik heb vrijheid nodig.” FOTO’S STEVE MARIAT
Hij springt op uit zijn stoel van mijn vader, terwijl de creati-
en spreidt theatraal de armen: viteit juist bij mijn moeder zat. en ik had genoeg werk als direc- lang niet allemaal even leuk.
dat is de reactie op mijn vraag Ze zat in het onderwijs en als er teur van een muziekschool. Maar ik heb vrede met alles.
wat Curaçao Steve Mariat tot nu carnaval was, en ze deed mee, Helaas waren we daar niet alle- Ambitie met muziek heb ik nog
toe gebracht heeft. ,,Elke och- dan won ze steevast. Strak orga- bei even gelukkig.” steeds, maar een haantje de
tend doe ik zo mijn huisdeur niseren, mooie dingen maken, Na vijf jaar Portugal strandt voorste ben ik niet. Je zult me
open en dat zat in haar bloed en dat het huwelijk en gaat zijn vrouw hier op Curaçao ook niet heel
dan komt kreeg ik van haar mee. Los van met de twee jongste kinderen prominent zien: met jamsessies
de warmte het zingen dan, want dat deed terug naar Nederland. De oud- sta ik niet vooraan en sowieso
me tege- ik overal en altijd, al vanaf m’n ste blijft in Lissabon wonen en kies ik mijn muzikale momen-
moet. Dat derde.” is later succesvol als afgestu- ten behoedzaam uit. Ik heb
is wat dit Zijn ouders hebben liever dat deerd danser, choreograaf en genoeg gezien en gedaan. Als
eiland me hij die muzikaliteit combineert hiphop-muziekproducer. Het is het om optreden gaat, is vrij-
brengt, met een vaste baan als arts, Steve met bassist Eric Calmes. een verdrietige periode, maar er heid heel belangrijk voor me
dag na dag: warmte. Ik woon in maar dat zit er niet in: Steve opent zich ook een deur. ,,Ik geworden: ik weiger om een
Marie Pampoen, dagelijks gaat vol voor de muziek. Onder- voor goed afsluiten: tot aan die kreeg in die tijd twee belangrij- keurslijf in te gaan. En die vrij-
zwem ik een paar minuten in tussen verandert het Suriname tijd had alles in het teken ge- ke telefoontjes: eentje uit Japan heid heb ik in mijn band Music
de zee, daarna doe ik mijn oefe- om hem heen: de militaire coup staan van mijn gedwongen en eentje uit Curaçao. Allebei Train en als ik speel met de
ningen om tot rust te komen en van 1980 drukken een stempel vertrek uit mijn vaderland, nu om daar te komen werken. vrienden van de Avila Band. En
vervolgens ga ik studeren. Ik ga op hem en hij wordt actief in de kon ik weer naar voren kijken.” Japan leek me spannend en het weet je, uiteindelijk kan ik het
niet zitten analyseren wat Cura- Studentenbeweging. De span- Qua muziek gaat het hem in betaalde heel goed, maar Cura- meest gelukkig worden van een
çao mij nou precies brengt: het ningen lopen zó hoog op dat hij die tijd zeker voor de wind: zijn çao trok me toch meer. Ik kende mooi liedje. Heel simpel. Dan
is een gevoel, meer niet. En dat in december 1982 besluit om de nummer ‘Call on me’ is een het eiland van veertig jaar daar- denk ik aan mijn helden Al
gevoel klopt al drie jaar. Ik zeg wijk naar Nederland te nemen. grote hit in de jaren tachtig en voor, toen ik er voor het laatst Jarreau, Michel Legrand, Sarah
nog net niet ‘wherever I lay my ,,In een paar dagen tijd veran- na zijn studie richt hij de band geweest was, ik herinnerde mij Vaughn, allemaal mensen die
hat that’s my home’, maar ik derde mijn leven totaal: ik wilde ‘Branco & Steve’ op, waarmee de warmte. En ik zat dichter bij vaak heel subtiel hun eigen
heb niet veel nodig. Het is deze niet weg maar ik móést wel, het hij twee jaar achter elkaar het mijn moeder in Suriname. Dus draai aan muziek gegeven heb-
plek, mijn nieuwe levenspart- werd te gevaarlijk. De eerste Caribisch Popfestival in Am- dat werd het. Ik heb er sinds- ben. Dat wil ik ook: geen trucjes
ner, close family, die paar vrien- jaren Nederland waren ver- sterdam wint. Doordat hij in dien geen moment spijt van om een fijn geluid neer te zet-
den om me heen, de warmte, schrikkelijk, ze zitten als een 1990 een vorm van artritis in gehad. Thuis geef ik zangles en ten maar echt mooie liedjes
en mijn moeder in Paramaribo, schim in mijn herinnering. Elk beide handen oploopt legt hij bij CCC heb ik bijna veertig maken die je raken. Er zijn nog
die ik van hieruit makkelijk kan dubbeltje draaide ik om, en zich noodgedwongen meer neer studenten die ik het gitaarspe- steeds mensen uit Suriname en
bezoeken.” tegelijkertijd zat ik in de eerste op productiewerk en compone- len aanleer. Ik zie mezelf als op andere plekken die zeggen
Steve wordt in 1962 geboren lichting voor het vak Zang Lich- ren. ,,Ik heb bijna vijftien jaar een inspirator, geen leraar. Als dat ze geroerd worden door dat
als Steve Gerald Maria Teunis, te Muziek van het Conservatori- mijn handen niet goed kunnen je ambitie hebt, dan kan ik je liedje ‘Call on me’, terwijl dat 37
in Paramaribo. Hij groeit op in um in Den Haag. Daar moest ik gebruiken, maar het was oké zo: daarbij helpen, maar de basis is jaar geleden is! Dat is rijkdom,
een gezin met drie broers en mee stoppen omdat ik geen ik moest gewoon mijn bakens wel altijd hard werken, blijven maar er is nog veel meer dat op
een zus, zijn ouders hebben elk huisadres meer had. Mijn eer- verzetten. Ik vind mezelf sowie- studeren. Die les heb ik van mij wacht.”
hun eigen invloed op de ontlui- ste reis na zeven jaar was naar so in eerste instantie een ‘song- mijn idool Al Jarreau geleerd.
kende zanger. ,,Mijn vader was Suriname: pas toen kon ik al die writer’, daarna pas zanger en Sinds de jaren zeventig ben ik
zelf ook gitarist en zanger dus turbulentie van de jaren daar- gitarist. Gelukkig kon ik in fan van hem, maar ik leerde
2009 mijn opleiding aan het hem ook persoonlijk kennen.
Koninklijk Conservatorium Hij zei altijd: ‘If you want to
alsnog afronden, waardoor ik stay on top, you got to know
groeide als zanger. Maar ik heb your craft’. En dat is ook zo.
in die tijd in Nederland echt zo Zeker zangers hebben wel eens
veel meer opgepakt: compo- de neiging om te stoppen met
neerwerk, freelance vocalist, studeren als ze aan succes gero-
maar ik had ook een eigen pro- ken hebben. Maar dat is juist
ductiemaatschappij. Dat deed ik het begin, je moet keihard wer-
allemaal vanuit Den Haag en ken, elke dag weer. Ik kan men-
later Waddinxveen. Nederland sen helpen om die ‘drive’ vol te
bracht me veel, maar ik kreeg er houden. Willen ze dat niet: ook
ook bijna een burn-out: al dat goed, het is niet voor iedereen.”
werk en dan ook nog onze drie Steve wordt even stil en staart
kinderen opvoeden, het was te voor zich uit. Het lijkt alsof het Steve als veertienjarige in Suri-
veel. Met mijn toenmalige gesprek weggestopte herinne- name. Rond die tijd ontdekte hij
vrouw besloten we daarom naar ringen vrijmaakt, de dingen Al Jarreau, de zanger die een
Lissabon te verhuizen. Heerlijk weer in perspectief zet. ,,Ik heb grote impact op hem zou heb-
,,Curaçao is voor mij warmte, elke dag ga ik de zee in.” was dat, wonen in de heuvels, veel meegemaakt en het was ben.