Page 115 - หนังสืออนุทิน พระศรีธวัชเมธี (ชนะ ป.ธ. ๙) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์วรวิหาร สุพรรณบุรี, ผู้อำนวยการศูนย์อาเซียนศึกษา.
P. 115
เป็นโรงละคร ซึ่งเปิดเมื่อปี ร.ศ.๑๑๕ (พ.ศ.๒๔๓๙) โรงละครนี้เอง
เมื่อแรกมีภาพยนตร์มาฉายในสยาม ได้เป็นที่จัดฉายภาพยนตร์ เก็บค่าดู
จากสาธารณชนชาวสยามเป็นครั้งแรก เมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๑๐ มิถุนายน
ร.ศ.๑๑๖ (พ.ศ.๒๔๔๐) คือเป็นจุดก�าเนิดภาพยนตร์ในประเทศไทย”
วรรคสุดท้ายว่า “ในวาระที่ภาพยนตร์ก�าเนิดมาครบ ๑๐๐ ปี
ในประเทศไทย เมื่อปี พ.ศ.๒๕๔๐ มูลนิธิหนังไทยในพระอุปถัมภ์ของ
พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอนุสรมงคลการ และผู้รักภาพยนตร์
ในประเทศไทยร่วมกันสละเงินสร้างหลักจารึกนี้ โดยได้รับการสนับสนุน
จากกรุงเทพมหานครติดตั้ง ณ ที่นี้ เพื่อเป็นอนุสรณ์หลักหมายที่หนึ่ง
แห่งประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ในประเทศไทย”
หลังจากทราบที่เกิดโรงหนังไทยแห่งแรกแล้ว เดินไปดูด้านหน้า
สถานีรถไฟ เขาเขียนว่า “สถานีสามยอด” นึกย้อนดู หากเปรียบเทียบ
กับสถานีรถไฟในสิงคโปร์ คงเปรียบกันไม่ได้ โดยเฉพาะด้านความ
ปลอดภัย และอากาศโล่งหายใจสบาย ส่วนของประเทศไทย ในปีหน้า
จะลงนั่งรถไฟใต้ดินดูสักครา
เมื่อเช้านี้ พี่ถวิล จิ๋วเชื้อพันธุ์ ไลน์ส่งภาพ “หมอนิพนธ์
ตนศิริราช” งานมุทิตาจิตในวาระเกษียณอายุราชการ ๖๕ ปี และ
วันคล้ายวันเกิด (๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๙) ของ ศ.นพ.นิพนธ์ พวงวรินทร์
ราชบัณฑิต มาให้พร้อมกับหลักฐานจากหนังสือบันทึกสมเด็จป๋า
ยืนยันว่าหมอนิพนธ์เป็นหลานของสมเด็จฯ ป๋า ซึ่งข้าพเจ้าก็พอทราบ
มาก่อนบ้าง พี่ถวิลบอกว่าอยากให้ลงเพิ่มในหนังสืองานมูลนิธิสมเด็จฯ ป๋า
ซึ่งข้าพเจ้าก็แจ้งว่า ปีนี้หนังสือเราส่งต้นฉบับเร็ว และเขาถ่ายแพลท
เรียบร้อยแล้ว ในปีนี้ไม่ทันแน่ ขอพิจารณาในปีหน้าก็แล้วกัน และ
ปรารภกันว่า เดิมก็คิดว่า น่าจะตีพิมพ์หนังสือบันทึกสมเด็จฯ ป๋า
อนุทินประจ�ำวัน 113
