Page 357 - สมโภชพระอารามหลวง ครบ 100 ปี วัดป่าเลไลยก์วรวิหาร สุพรรณบุรี.
P. 357
274 • สมโภชพระอารามหลวง ครบ ๑๐๐ ปี วัดป่าเลไลยก์วรวิหาร
“ถึงยากจนอย่างไรก็ไม่ว่า แต่พร้าขัดหลังมาจะยกให้
อุตส่าห์ท�ามาหากินไป รู้ท�ารู้ได้ด้วยง่ายดาย
ถึงเงินทองเป็นของพ่อแม่ให้ ไม่รู้รักษาไว้ก็ฉิบหาย
ตูจะขอถามความท่านยาย ลูกชายนั้นดีฤาอย่างไร
ไม่เล่นเบี้ยกินเหล้าเมากัญชา ฝิ่นฝามันสูบบ้างหรือไม่
จะสูงต�่าด�าขาวสักคราวใคร ตูยังไม่เห็นแก่ตาว่าตามจริง”
(ขุนช้�งขุนแผน หน้� ๑๕๗-๑๕๘)
น�งศรีประจันถ�มถึงอุปนิสัยใจคอ และรูปร่�งหน้�ต�ของ
ฝ่�ยช�ยว่�เป็นอย่�งไร เถ้�แก่ที่ติดต�มน�งทองประศรีม�ด้วย
คือ ต�สน ต�เส� ย�ยเม้� ย�ยมิ่ง จึงทำ�หน้�ที่เป็นผู้สนับสนุน
โดยยกคุณสมบัติที่ดีๆ ของพล�ยแก้ว ม�กล่�ว
“ว่านานไปท่านจะได้พึ่งพิง ลูกทองประศรีดีนักนะคนนี้
ว่านอนสอนง่ายชายฉลาด ทั้งรูปทรงก็สะอาดส�าอางศรี
รุ่นหนุ่มน้อยๆ เรียบร้อยดี ความชั่วไม่มีสักสิ่งอัน”
(ขุนช้�งขุนแผน หน้� ๑๕๘)
น�งศรีประจันยินดียกลูกส�วให้ โดยเรียกสินสอดเป็น
เงินสิบห้�ชั่ง ขันหม�ก ผ้�ไหว้ เรือนฝ�กระด�นมีห้�ห้อง ดัง
คำ�ประพันธ์ว่�
“ข้าจะให้ลูกข้าสิบห้าชั่ง ขันหมากมั่งน้อยมากไม่จู้จี้
ผ้าไหว้ส�ารับหนึ่งก็พบดี หอมีห้าห้องฝากระดาน”
(ขุนช้�งขุนแผน หน้� ๑๕๘)
