Page 20 - หนังสือเรียนรายวิชา นาฏศิลป์ไทย
P. 20
นาฏศิลป์พื้นเมืองอีสาน
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (ภาคอีสาน)
ลักษณะพื้นที่โดยทั่วไปของภาคอีสานเป็นที่ราบสูง มีแหล่งน้ าจาก
แม่น้ าโขง แบ่งตามลักษณะของสภาพความเป็นอยู่ ภาษาและ
ขนบธรรมเนียมประเพณีที่แตกต่างกัน
ประชาชนมีความเชื่อในทางไสย
ศาสตร์มีพิธีกรรมบูชาภูตผีและสิ่งศักดิ์สิทธิ์
การแสดงจึงเกี่ยวข้องกับชีวิตประจ าวัน และ
สะท้อนให้เห็นถึงการประกอบอาชีพและความ
เป็นอยู่ได้เป็นอย่างดี การแสดงของภาคอีสาน
เรียกว่า เซิ้ง เป็นการแสดงที่ค่อนข้างเร็ว
กระฉับกระเฉง สนุกสนาน เช่น เซิ้งกระติบข้าว เซิ้งโปงลาง เซิ้ง
กระหยัง เซิ้งสวิง เซิ้งดึงครกดึงสาก เป็นต้น นอกจากนี้ยังมี ฟูอน
ที่เป็นการแสดงคล้ายกับภาคเหนือ เช่น ฟูอนภูไท (ผู้ไท) เป็นต้น
17
