Page 116 - Khubaboonchum
P. 116
ธรรมนุสรณ์ พระครูบาเจ้าบุญชุ่ม ญาณสํวโร ๕ มกราคม ๒๕๖๒
ตอนเป็นเณร เรำไปจ�ำพรรษำที่ป่ำหิมพำนต์ เทือก แล้วหลวงปู่โง่นก็ร้องว่ำตำมท่ำน แล้วเข้ำมำจับมือ
เขำหิมำลัย กรุงมหำนครกำฐมำณฑุ ท่ำนหลวงปู่ หลวงปู่โง่น เรำไม่เคยเห็น ตกใจตื่นเต้นนิดหน่อย
โง่น โสรโย วัดพระพุทธบำทเขำรวก ก็ไปส่งเรำถึง แต่รู้สึกปีติมำก ขนลุกขนพองสยองเกล้ำ เรำก็
กำฐมำณฑุ เมืองหลวง (ประเทศนปำล) และโยม ยกมือประนมไหว้ท่ำนแล้ว ดูท่ำนดีใจมำก ยิ้ม
พ่อประดิษฐ์ โยมแม่วิภำวรรณ (กมลทิพย์) โยมพี่ หน้ำตำผ่องใสผอมสูงดูลูกตำใสสีเขียว เหมือนแก้ว
เม้ง (วินัย) โยมแม่จิตอำรีย์ โยมแม่มณีรัตน์ก็ไปส่ง มีประกำยออกแล้วหลวงปู่โง่นก็ขอถ่ำยรูปเป็น
เรำ ถึงประเทศเนปำล และที่นี้เอง เรำได้พบหลวง อนุสรณ์ ท่ำนก็จับมือหลวงปู่โง่นเรำยืนถัดไป จึงให้
ปู่เทพอุดรโลกหนเหนือ ที่พระรำชวังเก่ำ หนุมำน พี่เม้ง(วินัย) เป็นช่ำงภำพ แล้วถวำยเงินห้ำร้อยรูปี
โดก้ำที่ใกล้ประตูวัง เรำนิมนต์หลวงปู่โง่นไปอ่ำน ท่ำนก็ไม่รับ ยืนอยู่สักห้ำนำทีฝูงนกพิรำบหลำยพัน
อักษรโบรำณที่แกะสลักหินไว้ เขำเล่ำกันว่ำ ถ้ำใคร ตัวก็บินมำบังองค์ท่ำนก็หำยไปพร้อมฝูงนกบินลับ
อ่ำนครบจนจบ น�้ำทิพย์ศักดิ์สิทธิ์จะไหลออกจำก ไป ไม่มีคนเหลือสักคนในที่นั้น เรำยกมือไหว้ขอพร
รำงหิน พอดีหลวงปู่ อ่ำนออก ก�ำลังอ่ำนได้สอง บอกว่ำข้ำพเจ้ำจะมำเข้ำพรรษำที่กำฐมำณฑุ
สำมค�ำ ทันใดนั้น ก็มีพระฤำษีโยคีมีหนวดเครำ ประเทศเนปำลนี้ ขอบำรมีหลวงปู่ใหญ่ คุ้มครอง
ยำว ห้อยลูกประค�ำ ไม่มีผ้ำโพกศีรษะ ท่ำนอยู่ ๆ ก็ ข้ำพเจ้ำด้วยเถิดแล้วก็อ�ำลำกลับที่พัก หลวงปู่โง่น
กระโดดออกมำข้ำงก�ำแพง ตรงใกล้ที่อ่ำนตัวอักษร บอกพี่เม้งว่ำ รูปที่ถ่ำยวันนี้ กับหลวงปู่ใหญ่ให้รีบ
นั้น ซึ่งเป็นเวลำกลำงวันแสก ๆ ตอนเรำเข้ำไป ล้ำงที่ร้ำนถ่ำยรูปเนปำลนี้มำดูก่อน พี่เม้งก็รีบไป
และหลวงปู่โง่น อ่ำนอักษรโบรำณอยู่ไม่เห็นมีใคร จัดกำรล้ำงอัดรูป ที่เนปำล ผลออกมำรูปแปลก
สักคน เห็นแต่ฝำก�ำแพงหินสูงที่รับกับพระรำชวัง มำก ดูแล้วไม่ใช่ฤำษีโยคีธรรมดำทั้งหลำยที่เห็น
เก่ำแก่ร่วมหลำยพันปี ตอนท่ำนหลวงปู่ใหญ่โลก กันมำกมำย เที่ยวตำมขอรูปีตลอด แต่ภำพหลวง
เทพอุดรกระโดดออกมำ ท่ำนเปล่งเสียงว่ำ โอม ปู่ใหญ่ดูแล้วทรงพลังทิพย์พลังฌำน มีกระแส
มณีปะทะมีโฮง เมตตำ เย็นมำก ตอนถ่ำยรูปไม่มีผ้ำโพกหัว แต่
116 117
