Page 35 - งานนำเสนอ PowerPoint

ซึ่งผมอยู่ในกลุ่มสุดท้าย เพราะ ณ เวลานั้นแม่คลอดลูกคนที่ ๗ ในขณะที่

ฐานะครอบครัวแทบจะมีสภาพหาเช้ากินค่ า แม่บอกว่าไม่ไหวแล้วลูกๆเรียนแค่ชั้น ป.๔ ก็แล้ว

กัน ครูยุพา ถือสมุด Friend Ship เล่มนี้ตรงดิ่งไปหาครูใหญ่ แล้วกลับมาพร้อมค าสั่งให้
ผู้ปกครองเด็กชายวิเชียร มาพบ รุ่งขึ้นแม่อุ้มน้องที่ยังแบเบาะมาพบครูใหญ่ เรียนให้ทราบถึง

ความจ าเป็นที่ลูกชายคนที่ ๒ จะไม่ได้เรียนต่อ ครูใหญ่บอกให้คิดทบทวนให้ดี และยังมี

หนทางที่อาจจะแบ่งเบาภาระให้ครอบครัวได้ คือให้ลองสอบชิงทุนรัฐบาลดู ซึ่งแม่ก็ได้แต่
รับปากว่าจะพยายาม

การสอบปลายภาคปีนั้น เด็กชายวิเชียร ถิ่นวัฒนากูล สอบได้ล าดับที่ ๑ ของ

ชั้น ป.๔ ได้รับรางวัลเป็นหนังสือเรียนชั้น ป.๕ และในระหว่างปิดเทอมใหญ่ทางโรงเรียนเปิด
สอนพิเศษให้กับนักเรียนที่จะสอบชิงทุนรัฐบาลซึ่งเป็นทุนส าหรับนักเรียนชั้น ป.๕ – ม.ศ.๓

เป็นเงินปีละ ๖๐๐ บาท แบ่งรับเป็น ๒ งวดๆละ ๓๐๐ บาท ทั้งอ าเภอมีเพียงปีละ ๑ ทุน ซึ่ง

ผมและเพื่อนๆอีกหลายคนก็สมัครสอบชิงทุนนี้ หลังจากสอบเสร็จก็รอฟังผลสอบ สมัยนั้น

ในตลาดท่าม่วงจะมีประกาศเสียงตามสายในเวลาเช้าและค่ า เช้าวันนั้นเสียงประกาศชื่อ
นักเรียนที่สอบชิงทุนรัฐบาลได้ดังแว่วไปถึงบ้านหน้าสถานีรถไปทุ่งทองแต่ฟังไม่ชัดนัก

จนกระทั่งน้าชายที่บ้านอยู่ใกล้ตลาดมากกว่าวิ่งมาบอกว่าเสียงประกาศชื่อ เด็กชายวิเชียร

ถิ่นวัฒนากูล สอบชิงทุนรัฐบาลได้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เป็นจุดเปลี่ยนที่ครอบครัวชาวไร่
ยากจนครอบครัวหนึ่งได้ตัดสินใจอย่างมุ่งมั่นที่จะกัดฟันส่งเสียให้ลูกๆทั้ง ๗ คน อย่างสุด

ความสามารถ เด็กลูกชาวไร่ที่ก าลังจะจบชีวิตนักเรียนเป็นเด็กชาวไร่จึงได้กลับมาเกิดใหม่ ซึ่ง

ในความทรงจ านั้นผมจ านักเรียนทุนรัฐบาลนี้ได้เหนือขึ้นไป ๑ รุ่น (ศล.๑๒) คือพี่ องอาจ รังสี

กาญจน์ส่อง และน้อง ศล.๑๔ คือน้องวิไล เหลืองตระกูล ซึ่งทั้ง ๓ รุ่นติดต่อกัน (หรือมากกว่า
นั้น) ล้วนเป็นลูก ศล. ทั้ง ๓ คน

ครูยุพา ไชยวงศ์เกียรติ และครูประสงค์ มาโนช จึงเป็นเจ้าหนี้ชีวิตของลูก

ชาวไร่คนนี้ เป็นหนี้ติดตัวจากวันนั้นจนวันตาย เป็นหนี้ที่ผมชดใช้ด้วยความเคารพเทิดทูนครู
อาจารย์ ทุกท่านที่ผ่านมาในชีวิต เป็นหนี้ผมชดใช้ด้วยส านึกที่จะต้องตอบแทนต่อโรงเรียน

สังคม และประเทศชาติ โรงเรียนทุกโรงเรียนที่ผมได้ร่ าเรียนมา เป็นสถานที่ที่ผมจะยกมือขึ้น

ไหว้ทุกครั้งที่ผ่านพร้อมกับน้อมร าลึกถึงคุณครูทุกท่านจินตนาการว่าได้ก้มลงกราบที่เท้าของ
คุณครูทุกท่านไล่ตั้งแต่ชั้นเด็กเล็กเป็นต้นมา

และทุกครั้งที่สวดบท สุปฏิปันโน ภควโต สาวกสังโฆ สังฆังนมามิ ก็นึกภาพ

ก้มกราบอยู่ที่ฝ่าเท้าหลวงพ่อนาถ ผู้สร้างบ้าน ศล. ที่เป็นบ้านเกิดแสนรักแห่งนี้

ชมรมศิษย์เก่า ครู ผู้ปกครอง โรงเรียนวัดศรีโลหะราษฎร์บ ารุง 33