Page 144 - Goodnight Dad.pdf
P. 144

ร� ลึกถึง



















                               หล นเข้ เรียนหน งสือ ถ้ ส มีโอ๋ติดร ชก ร พ่อจ เป็นผู้พ หล นไปส่งที่โรงเรียน

                               แล ร บกล บทุกคร ้งไป ในขณ นี้คว มเป็นห่วงจ กลูกส วพ่อได้ลดลงไปบ้ ง แต่พ่อ


                               จ เริ่มเป็นห่วงไปท งหล นๆแล เหลนทุกคนแทน เมื่อพ่อแล แม่อ ยุม กขึ้น


                               ลูกๆเกรงอ นตร ยในก รข บรถท งไกลจึงขอให้พ่อแม่ม อยู่ก บลูกๆ ที่บ้ นใน

                               กรุงเทพ พ่อแล แม่จึงม อยู่ที่บ้ นโอ๋เป็นก รถ วรด้วยเหตุที่ติดหล นจูนแล จ๊อบ


                               ม ก เมื่อพ่อม อยู่ที่บ้ นตล ดพลู พ่อย งคงท� ง นบ้ นต่ งๆเช่นเดิม พ่อชอบที่


                               จ ท� อ ห ร ร้องเพลง ปลูกต้นไม้ ต ดแต่งต้นไม้ ต ดหญ้  กว ดใบไม้ ซ กเสื้อผ้

                               ตนเอง เพร  พ่อชอบเสื้อที่ใส่ต้องส อ ดแล ซ กน นๆ พ่อไม่ปล่อยเวล ว่ งให้


                               ผ่ นไปว นๆ พ่อต้องห กิจกรรมต่ งๆท�  พ่อเป็นคนแข็งแรง ตรวจสุขภ พอย่ ง


                               สม�่ เสมอ ชอบคุยท กท ยก บเพื่อนบ้ นที่พ่อเดินผ่ น มีคว มสุขท่ มกล งลูกหล น

                               ญ ติมิตร ลูกศิษย์ที่ม เยี่ยมเยียน แต่สุดท้ ยก็ม ถึงว นที่พ่อต้องจ กลูกๆ ไปอีก


                               คร ้งหนึ่งอย่ งถ วร ทุกคว มร กที่พ่อมีให้แล ค� สอนของพ่อจ อยู่ในคว มทรงจ�


                               ของโอ๋ตลอดไป จ ดูแลแม่แล หล นๆ ที่พ่อร กทุกคนเป็นอย่ งดี พ่อไม่ต้องห่วง

                               น  ขอให้พ่อไปสู่ส มปร ยภพที่ดี แล จ ขอเป็นลูกพ่อทุกช ติไป


                                                                                                                 ร กแล คิดถึงพ่อที่สุด




                                                                                                   ภ ทธิร  เลิศวิทย ปร สิทธิ (โอ๋)





































                                                                                     แม้พ่อจะจากเราไป แต่พ่อยังอยู่ในใจเราเสมอ                 143
   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149