Page 58 - พท21001

52

ชนิดและหนาที่ของคํา

คําที่ใชในภาษาไทยมี 7 ชนิด ไดแก คํานาม คําสรรพนาม คํากริยา คําวิเศษณ คําบุพบท

คําสันธาน และคําอุทาน ซึ่งคําแตละชนิดมีหนาที่แตกตางกัน ดังนี้

ื่

1. คํานาม คือ คําที่ใชเรียกชอคน สัตว สิ่งของ สถานที่ และคําที่บอกกริยาอาการ


หรือลักษณะตาง ๆ ทําหนาที่เปนประธาน หรือกรรมของประโยค ตัวอยาง คําที่ใชเรียกชอ คน
ื่
สัตว สิ่งของทั่วไป เชน เด็ก หมู หมา กา ไก ปากกา ดินสอ โตะ เกาอี้ คําที่ใชเรียกชื่อเฉพาะ
ี


บุคคล หรือสถานที่ เชน วิเชยร พิมพาพร วัด โรงเรียน คําที่ใชแสดงการรวมกันเปนหมวดหมู



เชน กรม กอง ฝูง โขลง คําที่ใชบอกอาการ หรือคุณลักษณะที่ไมมีตัว เชน คําวา การยืน
ั่
การนอน ความดี ความชว คํานามที่บอกลักษณะ เชน คําวา “แทง” ดินสอ 2 แทง “ตัว”

แมว 3 ตัว เปนตน
2. คําสรรพนาม คือ คําที่ใชแทนคํานาม หรือขอความที่กลาวมาแลวในกรณีที่ไม

ั้



ตองการกลาวคํานนซ้ําอีก ทําหนาที่เชนเดียวกับคํานาม ตัวอยาง คําสรรพนามแทนผูพูด เชน

ขา ขาพเจา ผม กระผม เรา ฉัน อาตมา คําสรรพนามแทนผูฟง หรือผูกําลังพูดดวย เชน ทาน

เธอ เอง มึง พระคุณเจา คําสรรพนามที่แทนผูที่เรากลาวถึงเชน เขา พวกเขา พวกมัน คําสรรพ

ี่


ั่

นามที่กําหนดใหรูความใกลไกล เชน น โนน โนน นน คําสรรพนามที่เปนคําถาม เชน ใคร อะไร
อันไหน ที่ไหน เปนตน
3. คํากริยา คือ คําที่แสดงกริยาอาการของการกระทําอยางใดอยางหนงของคํานาม
ึ่
คําสรรพนาม หรือแสดงการกระทําของประธานในประโยค ใชวางตอจากคําที่เปนประธาน

ของประโยค
คํากริยาจะแบงเปน 2 ประเภทคือ กริยาที่ตองมีกรรมมารับประโยคจึงจะสมบูรณและ

กริยาที่ไมตองมีกรรมมารับประโยคก็จะมีใจความสมบูรณ คํากริยาที่จะตองมีกรรมมารับประโยค

จึงจะมีใจความสมบูรณ เชน จิก กิน ตี ซื้อ ขาย ฯลฯ ขอความวา นกจิก ก็ยังไมมีความหมาย

สมบูรณเปนประโยค เพราะไมทราบวานกจิกอะไร ถาเติมคําวา แมลง เปน นกจิกแมลง ก็จะได

ั่

ความสมบูรณเปนประโยค เปนตน สวนคํากริยาที่ไมตองมีกรรมมารับ เชน คํา ปด เปด บิน นง
ั่

นอน ยืน ฯลฯ ประโยควา นกบิน ประตูปด หนาตางเปด คนนง ก็ไดความหมายสมบูรณ เปน
ประโยคโดยไมตองมีกรรมมารับ