Page 66 - พท21001

60

ลําดับที่ เครื่องหมาย ชื่อ วิธีใช

ไดถูกตองกับความเปนจริง และเหมาะสมกับ


เหตุการณที่เกิดขึ้น เชน ดีใจ เสียใจ เศราใจ
แปลกใจ

ตัวอยาง

“โอโฮ! เธอขับรถไปถึงสงขลาคนเดียวหรือ”

แปลกใจ
“อนิจจา! ทําไมเขาถึงเคราะหรายอยางนั้น”

สลดใจ
4. (............) นขลิขิต หรือ ใชเขียนครอมความที่เปนคําอธิบาย ซึ่งไมควรมี

ื้
เครื่องหมาย ในเนอเรื่อง แตผูเขียนตองการใหผูอานเขาใจ
วงเล็บ หรือทราบขอความนั้นเปนพิเศษ เชน

ตัวอยาง

สมัยโบราณ คนไทยจารึกพระธรรมลงในกระดาษ


เพลา (กระดาษที่คนไทยทําขึ้นใชเอง โดยมากทํา
จากเปลือกขอย บางครั้งเรียกวากระดาษขอย)

5. “…………..” อัญประกาศ มีวิธีใชดังน ี้

เนนคํา หรือขอความใหผูอานสังเกตเปนพิเศษ

ตัวอยาง

ผูหญิงคนนั้น “สวย” จนไมมีที่ติ เขาเปนคน

“กตัญูรูคุณคน” อยางนาสรรเสริญยิ่ง

ใชสําหรับขอความที่เปนความคิดของผูเขียน

หรือความคิดของบุคคลอื่น


6. ๆ ไมยมก หรือ ใชเขียนไวหลังคํา หรือขอความเพื่อใหอานคํา
ั้
ยมก หรือความนนซ้ํากันสองครั้ง ยมก แปลวา คู
แตตองเปนคําหรือความชนิดเดียวกัน ถาเปนคํา

หรือความตางชนิดกันจะใชไมยมกไมได ตองเขียน

ตัวอักษรซ้ํากัน