Page 119 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 119
“พรรษา ๑”
บวชพรรษาแรก เราได้เลือกเอากุฏิหลังเล็ก ๆ ด้วยคิดว่า
ี
เราจะได้ไม่มีภารธุระมากท่ต้องดูแลรักษาปัดกวาด เช็ดถู เป็นบริเวณ
ั
ั
ี
ี
กว้างขวาง จนกระท่งกินเวลาเร่ยวแรงของเราท่จะภาวนา เราต้งใจ
ิ
ภาวนาอย่างเต็มท่ สมกับท่เพ่งได้รับทราบว่าตนเองภาวนาเป็น เรา
ี
ี
ั
ั
ื
ต้งใจสละเวล�่าเวลาท้งหมด เพ่อการปฏิบัติภาวนาสมาธิโดยเฉพาะ เรา
ิ
ิ
ั
ปฏบตด้วยความเข้มแข็ง แข็งแรง ทิศทางของหลวงป�ในแนวปฏิบต
ิ
ั
ู
ั
ภาวนานน ท่านพูดคำง่าย ๆ ว่า “ตั้�งสตั้ิกำหนดจิตั้” เราได้อาศัย
้
ิ
้
ื
ั
ื
หลักการอันน้น ทุกโอกาส ทุกเวลา ทุกขณะ ในแต่ละเม่อเช่อวัน
เรากาหนดจิตของเรา เรารักษาให้ระลึกรู้ตัวอยู่เสมอ ๆ เรามีทางจงกรม
�
แคบ ๆ เล็ก ๆ ข้างกุฏิ เราเดินจงกรม นั่งสมาธิเป็นอันมาก การปฏิบัติ
้
ี
ธรรม ความสงบของจิตก้าวหน้าดี ในระหว่างปฏิบัติธรรมที่สงบน
ก็มีเหตุการณ์ต่าง ๆ แสดงเป็นนิมิตเคร่องหมายว่าจิตของเรา สามารถ
ื
ี
ิ
ึ
้
่
ก้าวหน้าสความสงบได้ดยงขนโดยลำดับ เช่น มีการมองเห็นนิมิตสว่าง
่
ู
่
ั
้
ี
่
ู
ไปทวรอบตัวทงหมด กว้างออกไป สามารถรได้พอสมควร แต่ท
้
ั
ี
ั
ื
�
ชัดเจนและสม่าเสมอท่สุดก็คือ ความรู้ตัว จิตใจม่นคง อยู่กับเน้อกับ
ู
ี
ตวแทบจะตลอดเวลา ในพรรษาท ๑ เรามความร้ความเหนบางเร่อง
ื
็
ั
ี
่
บางอย่างที่จะเล่าให้ฟัง คือ เราได้อธิษฐานจิตว่า ในระหว่างเข้าพรรษา
ี
เราจะไปบิณฑบาตท่หมู่บ้านไกลออกไป นอกจากท่พระเณรท่านไป
ี
ี
บิณฑบาตโดยปรกติ คือไปท่หมู่บ้านโคกซวก กับหมู่บ้านไทยเจริญ
ู
�
�
ึ
่
เราไปอีกหม่บ้านหนง อยู่ข้นเหนือตามลาน้าโขง ทางทิศเหนือของ
ึ
ื
วัดหินหมากเป้ง ช่อว่าหมู่บ้านป�ากล้วย มาทีหลังเรียกช่อว่าหมู่บ้าน
ื
ั
ช้างเผือก มีชาวบ้านมาอาศัยปลูกกล้วยท�าสวนตามริมแม่น�้าโขง ต้ง
เป็นบ้านช่องอยู่ตรงน้นประมาณสัก ๖ - ๗ ครัวเรือน เม่อเราภาวนา
ื
ั
l
ความเปนมาของเรา 105
็
