Page 115 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 115

พระอุปัชฌาย์ หลวงปู่บัวพา ปัญญาภาโส วัดป่าพระสถิตย์ เป็น
                                             �
              พระกรรมวาจาจารย์ พระมหาคาหล้า โสภา วัดสมานโสภาราม เป็น
              พระอนุสาวนาจารย์ เราได้ฉายาว่า “ชิตมาโร” แปลว่าผู้พิชิตมาร เรา

                            �
                                                                                ี
                                           ั
                            ี
              เป็นพระครงนถือว่าเป็นการญตั้ตั้ิใหม่ เสมือนกับบวชใหม่ เสร็จพิธ
                         �
                         ั
                                        ี
                    ั
                                 �
                                 ั
                                        �
                                            ื
                                                  ี
              สวดญตั้ตั้ิกรรมครงหลังน เม่อวันท่ ๓ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๒๑
              เราบวชแล้วไม่นานก็เข้าพรรษาในปน�น เพราะฉะนั�น พ.ศ. ๒๕๒๑
                                                   ั
                                                 ี
                            ่
                            ึ
                        ้
                   ็
                                                               ิ
                                           ั
                                           �
                                                                         ้
                                                  ู
                                                           ่
                                                           ี
                                                  ่
              เรากนับไดหนงพรรษา จากนนเราอยประจำทวัดหนหมากเปง ดำรง
                                                      �
                                     ้
              สภาวะเป็นพระในพระพทธศาสนา ประจาวัดหินหมากเป้ง เราได้ยิน
                             ้
               �
                                        ื
                                                       ี
              คาหนงทพระอปัชฌาย์ คอ หลวงป่เหรยญ ท่านกล่าวไว้ในตั้อน
                                                   ู
                    ่
                    ึ
                       ่
                       ี
                                                                                ี
                                                             ้
                                                                                �
                         ้
              ท้ายของอนศาสน์ ๔ อันเป็นค�าส่งสอนของพระอปัชฌาย์ ว่า “บัดน
                                              ั
              พวกเจ้าก็เป็นพระแล้ว พวกเจ้าน� ขอมอบให้อยู่ในการดูแลของหลวงปู่
                                              ี
                                                                          ั
              เทสก์ เทสรังสี ขอให้องค์ท่านช่วยเอาเป็นธระดูแล อบรมส่งสอน”
                                                          ้
                                                                      ื
                                                ึ
              หลวงปู่เหรียญท่านพูดอย่างนน ซ่งเรามาทราบทีหลัง เม่อได้ศึกษา
                                           �
                                           ั
              ในพระวินัยในข�นละเอียดตั้่อมาจึงได้รู้ว่า พระอ้ปัชฌาย์น�น เม่อน่ง
                                                                               ั
                             ั
                                                                            ื
                                                                       ั
                   ้
                               ้
              เป็นอปัชฌาย์แก่กลบ้ตั้รแล้ว ก็มีหน้าที่จะตั้้องคอยอบรมสั่งสอนกลบ้ตั้ร
                                                                           ้
              น�น ส่วนพระใหม่เม่อเป็นภิกษ้แล้ว ตั้้องอยู่ในความดูแลปกครอง
                                   ื
                ั
                                  ั
                                                               ื
                                              ั
              ของพระอ้ปัชฌาย์น�น จนกระท่งมีความรู้จักในเร่องพระธรรมวินัย
              พอจะปกครองตั้นเอง รักษาตั้นเองให้อยู่ในพระธรรมวินัยขององค์
              พระสัมมาสัมพ้ทธเจ้า ได้อย่างตั้ลอดรอบคอบ สมบูรณ์แล้วเสียก่อน
              น่นเอง ระหว่างนนถือว่าเป็นระยะนิสัยม้ตั้ตั้กะ คือ ตั้้องอยู่ในภาวะ
                                ั
                                �
                ั
                ่
                ี
              ทตั้้องถือนิสัย ตั้้องอยู่ในความดูแลของครูบาอาจารย์ ก็คือ พระ
               ้
                                                                            ี
                         ั
                                           ั
              อปัชฌาย์น่นเอง เพราะฉะนน พระอปัชฌาย์จึงตั้้องมีหน้าท่ดูแล
                                                    ้
                                           �
                 �
                                ั
                                              ั
                                                    ้
                                                              ี
              พร่าสอนพระองค์นน ๆ จนกระท่งจะมีวฒิภาวะ ท่พอจะสามารถดูแล
                                �
              รกษาตั้นเองได้ เป็นพระสงฆ์ในพระพ้ทธศาสนาได้อย่างเตั้มตั้ว เตั้ม
                                                                               ็
               ั
                                                                       ็
                                                                          ั
              ภูมิธรรม และในพระวินัยท่านกล่าวไว้ว่า ตั้้องมีพรรษาเกิน ๕ พรรษา
              และตั้้องรู้ธรรม รู้วินัย
                                                                        l
                                                       ความเปนมาของเรา   101
                                                             ็
   110   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120