Page 111 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 111
โดยปรกตั้ิหลังจากทำวตั้รเย็นกันแล้วจะมีพระบางรูปบางองค
์
ั
ื
่
ู
็
ิ
ั
ู
ไปก้ฏิหลวงป่เพอถวายการนวดจบเส้นถวายหลวงป่ เรากไปด้วย
เรายังเป็นนาค เราไม่ได้ถวายการนวดหรอกเพราะว่ายังไม่ได้เป็นพระ
เปนเณร เรานงอยพกลางของระเบยง สวนพระทานถวายการนวด
็
ั
่
ี
ั
ู
่
่
่
่
�
ื
�
ั
ี
หลวงปู่บนพนพักบน เราน่งนิ่งตั้ังใจสดับฟัง ขณะท่นวดไป พระ
ู
่
�
ท่านกอาศยจงหวะนกราบเรียนถามเรองการปฏิบตั้ภาวนากบหลวงป่
ั
ี
ั
ิ
ั
ื
ั
็
ิ
ื
่
่
่
ื
นวดไปก็ถามไป เรองการภาวนาของตั้น ๆ พวกพระท่านเล่าเรองท
ี
ู
เกิดในการภาวนาของตั้นให้หลวงป่ฟัง หลวงป่ท่านกรับฟังแล้วตั้อบ
็
ู
ี
ั
�
ั
�
ให้ทราบ ทงชแจงแก้ไขปัญหาตั้่าง ๆ เก่ยวกับการภาวนาให้ เราน่งอยู่
ี
็
ึ
ี
ั
ก็ฟังไปด้วยความซาบซ�งใจ องค์น�นก็ภาวนาเป็นอย่างน�น องค์น�ก
ั
ภาวนาเป็นอย่างน จตั้รวมอย่างนน จตั้สงบเป็นอย่างน มีความรู้
�
ิ
�
ี
ิ
ั
ี
�
ความเห็นเป็นพิเศษ เห็นส่งตั้่าง ๆ เห็นว่าคนไหนเป็นยังไง ผู้คน
ิ
้
ั
็
คิดยังไงก็รู้จก เห็นเหตั้การณ์ล่วงหน้ากรู้จัก ไอ้เราฟังอยู่ แล้วย้อนมา
ี
ั
ดตั้วเองทไร ตั้วเองไม่เป็นอะไรไม่มอะไรกับเขาเลยสกอย่าง ภาวนา
ู
ั
ี
ั
็
่
มาตั้ั�งนานแล้ว ก็นานเปล่า ๆ หลวงปูบอกให้ไปหัดภาวนา เรากหัดอยู
่
พยายามอย่างเตั้็มทอย แตั้่ว่ามันไม่เป็นเหมือนเขา เรานึกแตั้ว่า
ู
่
่
ี
่
ี
็
ลาบากใจ รู้สึกด้อย น้อยเนอตั้่าใจ รู้สึกว่าตั้นนด้อยเหลือเกิน ก
�
�
ื
�
�
น่งฟังอยู่น่ง ๆ เวลาพอสมควรแล้วหลวงปู่ก็บอกว่า “..เอาละ..” แล้ว
ิ
ั
�
ื
พระท่านก็ถอยออกมา ลงมาน่งพนระเบียงใกล้กับท่เราน่ง หลวงปู่
ั
ี
ั
�
ลกขึนนั่ง พวกเรากราบหลวงปู่ วันนันเป็นวันพิเศษจริง ๆ ตั้ามธรรมดา
�
้
�
ั
หลวงปู่จะไม่มาพูดด้วยเราหรอก แตั้่วันนนท่านหันขวับมาท่เราเลย
ี
ท่านบอก “..ผ้าขาว เป็นจังใด๋แน ภาวนาเป็นจังใด๋..” เรากราบเรียน
ท่านว่า “..ผมภาวนาบ่อเป็นครับหลวงป..” ท่านถามอีกว่า “..มันเป็น
่
ู
ั
้
ู
้
จังใด๋ บ่อเห็นมาเล่าใหฟังเลย..” หลวงป่ท่านว่าอย่างน�น เราเลยได
่
ู
กราบเรียนเล่าให้ท่านฟังว่า “..ผมมาฟังครูบาอาจารย์เล่าถวายหลวงป
l
ความเปนมาของเรา 97
็
