Page 106 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 106

“เมื่อไรหนอ..จะได้บวช”





                                          ่
                             ้
                                        ู
                                                                            ื
                              ิ
                                                     ์
                   เราเคยไดยนใครเขาพดวา บางองคกเปนนาคอยนาน ๓ เดอน
                                                                 ่
                                                                 ู
                                                        ็
                                                      ็
                       ู
                       ่
                                                 ่
                                                 ู
                                                             ็
                                                                     ่
                                                                     ื
                                               ์
            บางองค์อยนาน ๑ เดือน บางองคอยเป็นปี เรากคิดว่าเมอไหร่หนอ
                                                 ้
                                                             ่
                                                 ้
                                            ่
                                            ี
            เราจะได้บวช เมอเราค่อนข้างทจะคนกับหลวงปมากข�น บางทีเรา
                             ่
                                                                  ึ
                             ื
                                                             ู
                                      ่
                                      ู
                                                                   ื
            ไปกราบเรียนถามหลวงปเหมือนกันว่า หลวงปครับเมอไหร่ผมจะ
                                                                   ่
                                                            ู
                                                            ่
                                ู
                                                            ั
            ได้บวชครับ หลวงปบอกว่า “..เจ้าสวดมนตั้์บทน�นเป็นหรือยัง.. มัน
                                ่
                                                         ั
                                              ั
                                                       �
            ตั้้องสวดมนตั้์ให้ได้.. ไหว้พระท�าวตั้รเช้า - ทาวตั้รเย็นตั้้องให้ได้นะ..”
                                            ั
                                                        ั
            แรก ๆ ท่านบอกให้ไหว้พระ ทำวตั้รเช้า - ทำวตั้รเย็น เราก็ทำได้คล่อง
            ส่วนมากเราทำได้มาตั้�งแตั้่เป็นโยมแตั้ยังไมค่อยคล่อง พอมาอย
                                                                               ่
                                                   ่
                                   ั
                                                         ่
                                                                               ู
            ไม่นานนัก ไดร่วมกับพระเณรไหว้พระทำวตั้รเช้า - เย็นทกวัน ไม่นาน
                                                     ั
                          ้
                                                                  ้
                                                 ่
                                                 ู
                                                                               ่
                                                       ่
                 ็
              ั
                                                   ี
                                                                               ู
                    ่
                                       ี
            มนกคลอง เราไปกราบเรยนหลวงปอก วาเราคล่องแล้ว หลวงป
            ท่านกบอก “.. ตั้้องรู้จักสวดมนตั้์ในบ้าน.. บทสวดตั้่าง ๆ .. ร้จัก
                                                                            ู
                  ็
                                      ้
                                     ่
                                      ู
            หรือยัง” เราว่า “..ยังไมรครับ..” ท่านว่า “..ให้ไปถามหลวงพ่อตั้า
                                                                 ั
                                              ้
                          ๋
            เด้อ.. สวดหยงแน.. สวดให้มันไดซ๊ะก่อน..” ท่านว่าง�น เราคิดในใจ
                          ั
            ว่า ..เอาละวะคราวน� คงจะได้บวชแน่.. รีบตั้�งอกตั้�งใจท่องสวดมนตั้
                                 ี
                                                                               ์
                                                         ั
                                                              ั
            ในบ้าน ท่ท่านเรียกว่าสวดมงคลบทตั้่าง ๆ น่แหละ ตั้ามธรรมดา
                       ี
                                                          ี
            เราเรียนหนังสืออยู่ เราท่องหนังสือเยอะกว่านอีก เรายังท่องได้ ท่อง
                                                         �
                                                         ี

            แค่นไม่ยาก วันสองวันเราก็สวดได้แล้ว เราก็ไปกราบเรียนหลวงปู่อีก
                 �
                 ี
            “..หลวงปู่ครับ ทาวัตั้รเช้าท�าวัตั้รเย็น..ผมท่องได้แล้ว.. สวดมนตั้์ใน
                             �

            บ้าน.. ก็ได้แล้วครับ.. เมื่อไหร่ถึงจะให้ผมบวชครับ..” หลวงปู่ว่า “..เออ
            เอาไว้ก่อน.. พระสตั้รบทน�นล่ะ..ได้รึยัง..”, “..ยังไม่ได้ครับ..” เราว่า
                               ู
                                      ั
                                                                  ู
            ท่านเลยบอกอีก “..ไปท่องอีกใหมันได้..” เราสวดพระสตั้รในหนังสือ
                                            ้
            “เอกเทสสวดมนตั้์” ท่ท่านบอกมา มันไม่ยาว เราท่องไม่นาน วัน
                                   ี
            สองวัน กได้แล้ว เรากลบไปกราบเรียนถามท่าน ท่านก็บอกว่า “..บท
                      ็
                                    ั
                 l
            92   พระพิชิต ชิตมาโร
   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111