Page 108 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 108
ั
ิ
โดยเฉพาะการปฏิบตั้ิธรรมภาวนา เราให้ความสนใจอย่างมาก ระยะ
ี
ั
ไหน เวลาไหนจึงจะปฏิิบตั้ิจริงจังเข้ารูปแบบ ท่จริงแล้วการปฏิิบตั้ิ
ั
ู
ี
่
้
ื
่
ู
ู
เป็นเรองท่ตั้นจะตั้้องทำอย่ตั้ลอดเวลา แม้จะอย่กับหมคณะกับผคน
ู
่
แตั้ก็มีบางเวลาทเป็นส่วนตั้ัวของตั้นโดยเฉพาะ ผภาวนาตั้้องภาวนา
้
ู
่
ี
ี
้
้
ในทกท่ทกสภาวะ เราให้เวลากับการภาวนาเหมือน ๆ กับพระกับเณร
ั
ิ
้
่
ี
คอหลงภัตั้ตั้าหารกเขาทจงกรม เรามทเดนจงกรมของเราอยาง
็
ี
ื
่
่
ี
ี
ท่เล่าไปแล้ว เราก็ไปหลบเดินจงกรม เข้าไปในป่า มันมียงเยอะเราก
้
็
ื
เตั้รียมเคร่องกันยงไป มียาทากันยงบ้าง แส้ปัดยงบ้าง ม้งครอบหัว
้
้
้
้
ี
กันแมลงบ้าง ไปเดินจงกรมในทางจงกรมท่เราแอบท�าไว้ ในวันพระ
ตั้อนเย็นหลวงปู่ลงมาเทศน์ท่ศาลา และน�าน่งภาวนา เราก็ได้ร่วม
ี
ั
ั
ั
น่งฟังธรรมฟังเทศน์ ร่วมน่งภาวนากับหลวงปู่และพระเจ้าพระสงฆ์
สามเณรทงหลาย ตั้อนกลางคืนลงเดินจงกรม ด้วยความขยันขันแข็ง
ั
�
ื
ี
่
ั
ตั้ามเวลาทก�าหนด ตั้่นเช้ามาก็ขวนขวายท�ากิจกรรมข้อวตั้รร่วมกับ
้
พระเณร ถือได้ว่าเราค้นเคยกับความเป็นอยู่ของพระเณรพอสมควร
ี
แล้ว ในขณะเดียวกันความอยากจะบวชของเราก็มีอยู่ตั้ลอดดังท่กล่าว
ั
�
ี
ื
้
มาแล้วว่า เม่อครงสดท้ายท่เราไปพบหลวงปู่ กราบเรียนหลวงปู่ว่า
็
ผมสวดมนตั้์ได้หมดแล้วครับ หลวงปู่ท่านก็ว่า “..เออ ได้แล้วก
่
ู
เอาไว้นนแหละ เอ้า.. หัดภาวนาไปเด้อ หัดภาวนากับหมพระหมเณร
่
ู
ั
่
ี
็
ั
่
้
ื
ไป เรองบวชเอาไวก่อน..” ท่านว่าง�น ..เรากถึงความหมดหวังทันท
ี
่
ู
เราคิดเสมอมาว่า ถ้าเราสวดมนตั้์บทน�นบทน�ได้แล้ว หลวงปจะ
ั
่
พิจารณาว่าสมควรจะให้บวช แตั้่เมอเราไปถามท่านทีไร ท่านก็บอก
ื
ั
�
ให้สวดบทนนบทน จนกระท่งเราสวดได้หมด คราวนเราไม่มีอะไร
�
�
ี
ั
ี
จะไปตั้่อรองอีกแล้ว เรานึกหมดหวัง คิดว่า โอ…..ยากเหลือเกิน
ื
่
เมอไหร่หนอเราจะได้บวช คิดหนัก ๆ เข้าก็เลยปลงวางอย่างท่ว่า แล้ว
ี
ิ
่
่
่
ู
่
บอกในใจตั้นเองวาชางเถอะ หลวงปทานคงพจารณาอย ทานคงจะ
่
่
ู
l
94 พระพิชิต ชิตมาโร
