Page 109 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 109
่
ู
่
ไม่หวังร้ายตั้่อเราหรอก บวชไม่บวชก็แล้วแตั้ท่านเถอะ เราก็อยเป็น
ี
ู
นาคมันไปอย่างน�แหละ และเราก็เลยหมดหวัง ร้สึกท้อนิดหน่อย
อยู่ในใจ ที่คิดว่า “เมื่อไหร่จะได้บวช” ก็เลยจะไม่มีวัน
ึ
เย็นวันหน่ง ดูเหมือนจะเป็นหลังวันพระขน ๑๕ ค่า ไปสัก
�
�
ึ
ื
ึ
�
ั
�
วันหน่ง ก่อนหน้านนเราเดินจงกรมเสร็จแล้วตั้อนบ่ายตั้งแตั้่เม่อทา
ั
�
ั
ี
กิจวตั้รข้อวตั้รตั้่าง ๆ เสร็จแล้วท่ศาลา เราอาบน�าแล้วก็เดินจงกรม
�
ั
�
หลังจากเดินจงกรมเราได้มานั่งที่ก้ฏิิหลังหนึ่ง ก้ฏิิหลังนี คือ ก้ฏิิเบอร์ ๖
้
เป็นก้ฏิิของหลวงพ่อบญตั้า และสามเณรแดงพักอยู่ ท่านแบ่งให้เรา
ั
่
่
ั
ี
�
ู
่
พักอย่ด้วย วันน�นเราไปนงอย่ทระเบียงกฏิิ ท่ยนออกไปทางแมนำโขง
ู
้
ื
่
ี
ึ
มองไปฝึงนน มันน่าจะเป็นเวลาซักหกโมงครง (เย็นค่ำ) เรานงอย
่
่
ู
่
ั
ู
้
ั
่
ี
�
และได้มองไปท่ท้องฟ้าด้านตั้ะวันออก ด้านริมแม่นาโขง มีดวงจันทร์
�
โผล่ขนมาสักวาสองวาแล้วเห็นจะได้ ฝึั่งนู้นมองไปเป็นป่านะ ริมตั้ล่ง
ึ
�
ิ
่
ู
้
ั
�
่
ั
ของแม่นำโขงฝึงนนเป็นป่าละเมาะ ตั้้นไม้ไม่ใหญนัก ตั้อนน�นดวงเดือน
ู
ลอยขึ�นท้องฟ้ามาแล้ว เรามองดท้องฟ้า มีเมฆก้อนเล็กก้อนน้อย
ื
่
่
ไหลเออย ๆ ไหลมาแล้วก็ไหลผ่านเลยไป เมฆทวท้องฟ้าตั้่างไหลไป ๆ
ั
เราคิดว่า “..เออ เราเตั้รียมตั้ัวจะบวชเป็นพระ น่ก็เข้ามาหลายเดือน
ี
แล้ว ทกำหนดของวัดว่าจะตั้้องสวดมนตั้์สวดพร ร้จักกิจวตั้รข้อวตั้ร
ั
ู
ั
ี
่
ู
็
ของพระของเณร เรากร้จักและทำได้พอสมควรแล้ว เวลาล่วงเลยมา
็
ั
ยาวนาน (ตั้อนน�นประมาณสัก ๓ เดือนแล้ว) กยังไม่ได้บวชเฮ้้อ!!..
่
ี
้
้
ิ
ิ
ั
จะทำยงไงหนอ..?” คดไปคดมาจะเอาอะไรไปลน ไปแลกเปลยน
่
่
ู
่
กับหลวงป มันก็ไมมีอะไรอีกเลย ท�งหลวงป่ท่านก็บอกว่าให้อย
ู
ู
ั
็
ไปก่อน จะว่าสวดมนตั้์สวดพรได้แล้วหมดส�น หลวงปกยังบอก
ู
่
ิ
่
ู
่
ให้อยไปก่อน “..เอ้า วางเสีย..” คิดใหม่เสีย ว่า “..เออ..เอ้า เรอง
ื
ู
บวชไม่บวชเนย วางให้เป็นเรองของหลวงป่ท่านจะเมตั้ตั้า...” ก็เลย
ี
่
ื
่
่
ื
่
ี
วางความห่วงเรองทจะบวช เลยเลิกห่วง หายห่วง ในใจเลยนึก
l
ความเปนมาของเรา 95
็
