Page 112 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 112
แล้ว ผมไม่เป็นอย่างท่านเลย ภาวนาไม่เป็นอะไรซักอย่าง..” ท่าน
่
ั
่
ั
้
้
ั
็
ิ
่
ิ
บอกตั้อวา “..เอา ลองเลาซ มนเปนยงไง ลองเล่าใหฟงซ..” เรา
ู
ั
ื
กราบเรียนท่านว่า “..เม่อเย็นน้ กระผมน่งอยู่แล้วมองดูเมฆ มองด
ี
ั
ดวงจันทร์ เมฆมันลอยมา มาบังดวงจันทร์ แล้วมันคาอยู่อย่างน้น
เลย ไม่ไปต่อ ผมดูอีกสองทีสามที มันก็เกิดมีอาการอย่างน้น เมฆ
ั
ก้อนใหญ่มา มองดูมันก็คาอยู่อีก ผมนึกว่าคงจะเป็นอะไรซักอย่าง..”
หลวงปู่ท่านก็บอก “น่นแหละ จิตรวม มันเป็นอย่างน้นแหละ จาไว้
�
ั
ั
�
ทำีนี้ จิตรวมมันเป็นอย่างนั้น เอ้า ทำีนี้ก็กาหนดบวชได้แล้ว..” หลวงปู่
�
ี
ท่านว่าคราวน�กาหนดบวชได้แล้ว ท่านอน้ญาตั้ให้เราบวชแล้ว โดย
ปรกตั้ิแล้ว หลวงปู่ท่านจะเลือกเอาวันบวชเป็นวันพระ เพราะว่าจะเป็น
่
ู
ี
วันทรวมกันของหมพระ ท่านเอาความพร้อมของคณะสงฆ์ ความ
่
้
พร้อมของพระอ้ปัชฌาย์ เราเลยได้โอกาสจำไวว่า จตั้รวมมันเป็น
ิ
อย่างนน จตั้สงบเป็นอย่างน�ตั้งแตั้่นนมา ท่ท่านบอกว่าจตั้รวม ๆ
�
ั
ิ
ี
ิ
ั
ี
ั
�
�
ิ
่
ึ
่
ี
ี
มันเป็นอย่างน�นเอง เราก็จำของเราไว้ ซงความจริงจตั้รวมของแตั้่ละ
ู
ท่านละองคมลักษณะอาการไม่เหมือนกัน แตั้่หลวงป่ท่านใหสังเกตั้
์
้
ี
ว่าจิตั้เราเป็นยังไงตั้อนน�น เราได้สังเกตั้เห็นว่าจิตรวม จิตมันสงบ
ั
ิ
มันน่งจริง ๆ มันอยู่ของมันเอง มิใช่ต้องคอยประคับประคอง หรือ
็
ระมัดระวัง เรากจาอาการจตั้ท่สงบรวมของเราเอาไว้...
�
ี
ิ
l
98 พระพิชิต ชิตมาโร
