Page 196 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 196

ั
                                                            ี
                                 ู
            ไปอยู่บ้นเพดานนู่น วบ้ขึ้ึ้นไป หายไปบ้นผู้นังหินท่เป็นเพดานน่นแหละ
                                                      ื
                                                                        ็
              ึ
            ซึ่่งความจำริงก็ไม่สำูงมากนะ ถ้าเรายืนขึ้ึ้น ย่นมือขึ้ึ้นไปหน่อยกจำะแตะ
                                                              ่
            เพดานหินได้ เรามาคิดคำนึงว่า เอ? พระกับ้เด็กทมาด้วยหายขึ้ึนไป
                                                              ี
                                                                           ้
            บ้นน มันจำะหายไปไหนล่ะ เราเลยยืนขึ้นไปมองสำังเกตดูท่ตรงเพดาน
                 ้
                 ี
                                                  ้
                                                  ึ
                                                                    ี
                                                       ั
            หินจำึงไปเจำอตุ๊กแกตัวเบ้้อเร่อ มันอยู่ตรงน้น หินมันเป็นแอ่งนิด ๆ
                                                ี
                                                  ื
                                                                     ั
            ตุ๊กแกมันก็แนบ้ตัวติดอยู่ในแอ่งหินท่ต้นแทบ้ไม่เป็นแอ่งน่นเอง แต่
                                                                     ั
                                              �
                            �
              ี
            สำขึ้องตุ๊กแกมันทายังไงก็ไม่ทราบ้ ทาให้ตัวมันเองกลมกลืนกบ้ลวดลาย
            ขึ้องหินศิลาแลง ท้งดอกดวงสำสำันกลมกลืนกันมาก แม้แต่ดวงตา
                                           ี
                               ั
            ขึ้องมันก็เหมือนลวดลายขึ้องหิน จำะเป็นไปได้หรือเปล่าว่า พระมา
            ภาวนาแถวนี้แล้วตายไป จำิตไม่ไปไหนอื่น แต่มาเกิดเป็นตุ๊กแก?..
                                ั
                                    ึ
                                              ี
                  แล้วก็มีอีกคร้งหน่ง คราวน้ท่ตรงถ�้าฮื้้านเลยนะ สำมัยเม่อปี
                                                ี
                                                                           ื
                                            ี
            พ.ศ. ๒๕๓๐ บ้ริเวณถ�้าฮื้้านยังมสำภาพเป็นป่าเขึ้า ทางเขึ้้าออกล�าบ้าก
                             ี
            มีแต่ทางลาลองท่พวกชาวบ้้านเขึ้าใช้รถเขึ้็นลากไม้ท่ลักลอบ้ตัดออกมา
                      �
                                                             ี
                                        ี
            เท่าน้น ไม่มผูู้้คนเขึ้้าออกเท่ยวไปมา จำะมบ้้างก็แต่พระกรรมฐานท
                  ั
                         ี
                                                      ี
                                                                               ่
                                                                               ี
                   ี
                                                                             ื
            ท่านเท่ยววิเวกธิ์ุดงค์แวะเวียนมาอยู่พักบ้�าเพ็ญธิ์รรมภาวนา เม่อ
            หลวงปู่เทสำก์ เทสำรังสำี วัดหินหมากเป้ง จำัดให้ท่านพระอาจำารย์พวง
            ธิ์ัมมทีโป เป็นผู้ไปอยประจำำท่ถ้ำฮื้้าน สำภาพขึ้องถ้ำฮื้้านจำึงกลายเป็น
                                 ่
                            ู
                            ้
                                 ู
                                          ี
                                                            ่
                                                            ื
                                                        ั
                                                        ้
                                          ้
            สำภาพขึ้องวัดฝ่ายกรรมฐานขึ้ึนมา ระยะนนเมอถึงวันพระจำึงจำะมี
                                                                          �
            ญาติโยมเขึ้้าไปถวายภัตตาหารบ้้าง ซึ่่งก็มีร้าน ช.การช่าง จำากอาเภอ
                                                ึ
                                                                       ี
                           ั
            ศรีเชียงใหม่ กบ้สำมาชิกผูู้้ฝักใฝ่ภาวนาร่วมกันอีกสำามสำี่คนท่หม่นไป
                                                                          ั
                                                                            ี
                                                              ื
                                                              ่
                                                                            ่
                                      ั
                                      ้
            ท่ถ้ำฮื้้านเสำมอ นอกจำากนนแล้วก็แทบ้จำะไม่มีใครอน ญาติโยมทไป
              ี
                                                                       ี
                                                           ู
                                                           ่
            ถ้ำฮื้้าน หลังจำากถวายภัตตาหารแล้วเขึ้าจำะอยภาวนาต่อท่ถ้ำฮื้้าน
                   ึ
                                                             ่
            คืนหน่ง โดยมากทางอีสำานพอถึงวันพระ โดยทวไปมีการไหว้พระ
                                                             ั
                                                        ี
                                                     ั
            รบ้ศีลแล้วจำึงถวายทานภัตตาหาร ตอนนนท่ถ้ำฮื้้านมีพระหลายองค์
                                                     ้
              ั
                                                                   ื
            มีเรา พระพิชิต อาจำารย์วิชา อาจำารย์พวง และมีพระอ่นอีก ๒ - ๓
                    l
            182   พระพิชิต ชิตมาโร
   191   192   193   194   195   196   197   198   199   200   201