Page 193 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 193

ึ
                                                               ี
                    วันหน่งใกล้จำะเขึ้้าพรรษาแล้ว พอดีเป็นช่วงท่พวกพระเณรต่างก
                                                                                ็
                                      �
              ไปช่วยกันหาฟัืนหาหลัวสำาหรบ้ก่อไฟัไว้ เตรียมจำะเขึ้้าพรรษา เพราะ
                                          ั
                                       ี
                                                                           ้
              ในพรรษาฝนตกฟัืนตามท่ต่าง ๆ ในป่าก็เปียก หามาแล้วก็ใชก่อไฟั
                                                            ั
              ไม่ได้ พวกเรานิยมหาฟัืนกันไว้ให้เรียบ้ร้อยตงแต่ก่อนเขึ้้าพรรษา
                                                            ้
                ื
              เม่อฝนยังไม่ตก ฟัืนในป่ายังแห้งสำนิท ซึ่่งในหมู่คณะพระกรรมฐาน
                                                      ึ
              เรา ตามธิ์รรมดาเขึ้าจำะต้องเตรียมจำัดหาสำิ่งขึ้องท่จำาเป็นจำะได้ใช้ใน
                                                                �
                                                               ี
                                                                          ื
                                             ื
              ระหว่างพรรษาไว้ให้พร้อม เผู้่อว่าในพรรษาจำะได้ใสำ่ใจำในเร่องการ
              ศึกษาพระธิ์รรมและเร่งบ้าเพ็ญเพียรภาวนากัน อย่าให้ได้ต้องมัว
                                        �
                           ิ
              มาพะวงกบ้สำงอนมากนก เช่น เตรยมหาฟัืนเตรยมหลวไว้ให้พร้อม
                           ่
                                                              ี
                                                 ี
                                     ั
                             ื
                             ่
                        ั
                                                                    ั
              ก่อนจำะเขึ้้าพรรษา จำัดทาไม้กวาด ไม้ตาดเตรียมไว้ อย่างไม้ตาดอาจำจำะ
                                    �
                                ่
                             ิ
                                ี
              ต้องมการเหลารวซึ่ไม้ตาดจำากไม้ไผู้่ ต้องถกไม้ตาด (ไม้ตาดนบ้างแห่ง
                                                                         ี
                             ้
                    ี
                                                      ั
                                                                         ่
                                                                               ั
                                                 ิ
              ก็ไม่เหลาซึ่ี่ไม้ไผู้่ แต่ตัดเอาไม้ไผู้่ร้วเล็ก ๆ มาผูู้กมามัดรวมเขึ้้ากบ้
                                                                               ั
                                         ี
              ด้ามยาวเลยทีเดียว อย่างน้ก็ได้) และต้องเตรียมหาฟัืนไว้ใช้สำ�าหรบ้
                                                      ื
                                           ี
                                                         ่
              ก่อไฟัต้มน�าร้อน ซึ่กย้อมผู้้าจำวรบ้้าง เพอดมฉนบ้้าง เป็นต้น นอก
                                                      ่
                                                            ั
                         ้
                                 ั
                                                         ื
              จำากน้ก็ต้องเตรียมเสำนาสำนะให้เรียบ้ร้อย สำะอาดสำะอ้าน มีความ
                    ี
              แขึ้็งแรง ถ้าเกิดเสำนาสำนะกฏิิวิหารผูุ้พังจำะต้องซึ่่อมต้องแซึ่มก็ต้อง
                                          ุ
                                                  ้
                                                  ั
                                                                            ็
                                                                          ้
              ทำให้เรียบ้ร้อยก่อนเขึ้้าพรรษา วันนนพวกเราหาฟัืนกันมาไดกล้วน
                                                               ื
                                                               ่
                                           ี
                                           ้
                                 ้
                                      ี
                 ่
              แตท่อนใหญ่ ๆ ไมฟัืนท่ว่านพระเณรพากันไปเลอยตัดเอามาจำาก
                      ี
              ต้นไม้ท่ล้มนอนตายแห้งอยู่ตามในป่า ตัดเป็นท่อนยาวพอประมาณ
                                                                     ็
              แล้วผู้่าซึ่อยออกเป็นช้นเล็กพอดีใช้งาน แล้วขึ้นออกมาเกบ้ในโรงเกบ้
                                                                               ็
                                   ิ
                            ื
                        ั
                                 ็
                                                                            ิ
                                                            ็
              ฟัืน วันน้นเม่อเสำรจำจำากฉันภัตตาหารเช้า เกบ้บ้าตร และบ้รขึ้าร
                 ื
                                                     ั
              เคร่องใช้แล้ว เราก็ไปร่วมตัดฟัืนผู้่าฟัืนกบ้เขึ้า การผู้่าฟัืนใช้ขึ้วานโยน
              (สำมัยน้อาจำจำะหาดขึ้วานชนิดน้ยากสำักหน่อยแล้ว..) เม่อผู้่าก็ต้องเง้อ
                                                                               ื
                     ี
                                ู
                                            ี
                                                                   ื
                                                                                ี
                                                  ี
                                                                                ่
              ขึ้วานขึ้ึ้นมาเหมือนเราใช้จำอบ้ขึุ้ดดินน่แหละ แล้วหวดฟัันโป๊กลงไปท
                                                                                ี
                                                ี
                                                                                ่
                                                             ี
              ท่อนไม้ กะให้แม่นยาพอดีให้ไม้ท่แตกออกมามขึ้นาดใกล้เคียงกบ้ท
                                                                             ั
                                   �
                                                                        l
                                                       ความเปนมาของเรา   179
                                                             ็
   188   189   190   191   192   193   194   195   196   197   198