Page 299 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 299
ี
่
ู
กรุงเทพฯ โยมแม่ตกลงเห็นควรว่ำจะไปอย่กับลูก ๆ ทเมืองเหนือ
้ำ
ั
ุ
้
้ำ
่
ู
เถอะ ก็ไดจัดกำรย้ำยพำโยมแม่ขนไปอยเชียงใหม่ ขณะนนโยมแม่อำย
ึ
้
้
่
ิ
้
แปดสิบเกำจะเขำเก้ำสิบ โยมแม่เรมป่วยกระเสำะกระแสะมำกเขำ ๆ
็
มำระยะหลัง ๆ จะเดินไปไหนมำไหนกล�ำบำก ได้แต่เดินเล็ก ๆ น้อย ๆ
ั
อยู่รอบ ๆ บ้ำนเท่ำน้ำน คนแก่เม่ออำยุมำกเข้ำทุกส่งทุกอย่ำงก็จะช�ำรุด
ิ
ื
ทรุดโทรมลงไป ระบบกำรย่อยอำหำรระบบประสำทอะไรหลำย ๆ อย่ำง
ู
ก็ร้สึกว่ำจะด้อยลงไปหมด เร่ยวแรงก็ลดลง กำรรับประทำนอำหำร
ี
ี
ก็มจ�ำนวนน้อยลง มักจะไม่รับประทำนอำหำรท่มีประโยชน์ ร่ำงกำย
ี
ี
คนแก่ส่วนมำกไม่ค่อยรับอำหำรท่มันย่อยยำก ลูก ๆ เป็นผู้ท่อยู่
ี
ในวงกำรแพทย์วงกำรหยูกยำก็หลำยคน ต่ำงพยำยำมหำหยูกยำ หำ
สิ่งต่ำง ๆ มำรักษำแม่ แต่ก็อย่ำงว่ำนั่นแหละโรคชรำ ทุกส่วนในร่ำงกำย
ื
มันค่อย ๆ เส่อมโทรมลงไป ทีแรกก็เป็นระบบประสำทก่อน ควำม
็
่
ี
ื
่
้
จดจำทรุดโทรม ควำมคิดควำมเห็นเกยวกับสมองกอืดอำดเชองชำ
้ำ
ั
ลงไปเห็นไดชัด กำรพูดกำรจำตะกุกตะกักมำกขน บำงครงก็เกิด
้
ึ
้ำ
ั
ั
ี
้ำ
้ำ
้ำ
ึ
ี
ควำมเพยนขนมำในสมอง ไปมองเห็นน่นเห็นน่แปลก ๆ ในระยะนน
ี
เราเองได้ไปเย่ยมและให้แนวทางประพฤติปฏิบัติ ชักชวนโยมแม่
ให้ประพฤติปฏิบัติธรรม ซึ่่งก็ปรากฏว่าท่านปฏิบัติได้ความก้าวหน้าด
ี
ึ
พอสมควร จิตมีความสงบ จนบางคร้งท่านได้กล่าวให้ฟังว่าจิตสงบ
ั
และเห็นตามความเป็นจริงต่าง ๆ ว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรยึดถือนั้นเป็นจริง
่
ี
่
้ำ
ื
่
เมอก่อนนเรำพูดธรรมะโยมแมมักจะฟังเฉย ๆ และไมค่อยเห็นด้วย
่
่
วำทุกสิ่งทุกอยำงเป็นของสมมติ แม้แตพ่อแม่เกิดมำในภพหนึ่งชำติหนึ่ง
ุ
่
ิ
่
้
้ำ
ุ
ั
้
ก็สมมตวำเป็นพ่อเป็นแม่เฉย ๆ ในสมัยนนโยมไม่สำมำรถเขำใจได
ี
ี
้ำ
เกิดควำมน้อยใจคิดว่ำเรำน้ำก�ำลังเพยนไปเสียแล้ว มองเห็นพ่อไม่ใช่
พ่อ เห็นแม่ไม่ใช่แม่ไปเสียแล้ว ก็เกิดเดือดเน้ำอร้อนใจ มำบัดน้ำ เมื่อ
ื
ี
ิ
ี
จิตของท่านสงบแล้ว ได้ย้อนพิจารณาก็เห็นจริงเห็นจังว่าส่งท่ปรากฏ
l
ความเปนมาของเรา 285
็
