Page 300 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 300

ั
                    ี
                                                                        ั
                                                                       ี
            ในโลกน้ท้งหมด ที่ปรากฏแก่ท่านเองต้งแต่ไหนมาจนถึงบัดน้น้น เป็น
                                                 ั
                                                       ิ
                              ี
                                                            ึ
                                                            ้ำ
                                                     ุ
                      ุ
                        ิ
              ่
              ื
                                             ั
                                                                               ู
            เรองสมมต เขำมกำรเรียกขำนกน สมมตกันขนมำอย่ำงน้ำนในหม่
                                                                       ั
                   ี
                                                    ึ
            ผู้คนท่เรำอยู่อำศัยด้วย เป็นเร่องท่เกิดข้ำนเพรำะตนเองไปเข้ำใจเอง
                                           ื
                                               ี
                                                                             ั
                                                                 ั
            ตำมท่ได้รับฟังรับรู้มำจำกผู้คน แล้วเรำก็ไปยึดม่นถือม่นเอำเองท้ำงนน
                  ี
                                                           ั
                                                                          ั
                                                                             ้ำ
                                                                               ี
            จึงเข้ำใจท่ท่ำนบอกว่ำเป็นหญิงเป็นชำยก็ดี เป็นพ่อแม่พ่น้องก็ด
                       ี
                                                                       ี
                       ื
            อันนเป็นเร่องท่เขำสมมุติขนมำใช้ในภพนชำติน้ำเท่ำนน จริง ๆ แล้ว
                           ี
                                                           ี
                                       ้ำ
                                                                ้ำ
                                                                ั
                                       ึ
                                                     ี
                                                     ้ำ
                 ี
                 ้ำ
                                                                            ิ
                                                                               ี
                                                                  ี
            สรรพสัตว์ต้องมีกำรเวียนเกิดเวียนตำย เม่อมำอยู่ในน้ำก็ต้องใช้ส่งท
                                                       ื
                                                                               ่
                                       ้ำ
                                          ้ำ
                                               ั
                                       ั
                                          ั
                                  ้ำ
                                  ี
            ก�ำหนดสมมุติเหล่ำนกันทงนน น่นเอง แต่คนเรำก็มำเดือดร้อน
            ในเร่องเหล่ำนี้ำมำกมำย เป็นห่วงกังวล เป็นทุกข์เป็นร้อน เป็นรัก
                 ื
                                          ี
                                                                      ี
                                                                      ้ำ
                                ื
                                          ้ำ
            เป็นชังกันก็เพรำะเร่องเหล่ำน โยมแม่เล่ำให้เรำฟังอย่ำงน ก็แสดง
            ถึงว่ำเม่อจิตของท่ำนสงบแล้ว โยมแม่ก็สำมำรถพิจำรณำเห็นอรรถ
                    ื
               ็
                                                   ่
                                                   ั
            เหนธรรมได้พอสมควรแล้ว จนกระทงมำตอนสดท้ำยโยมแม่ยง
                                                              ุ
                                                                             ั
                                                     ั
            กล่ำวว่ำ “ควำมรู้สึกกังวลเป็นห่วงลูกเต้ำน้ำนลดลงไปแทบจะหมดแล้ว
            จะมีเป็นห่วงอยู่บ้ำงก็ตัวเล็ก ๆ สองคนฝำแฝด เพรำะนั่นเป็นลูกสุดท้อง
            แม่ยังมีควำมผูกพันอยู่ ส่วนคนอ่น ๆ แม่คลำยใจหมดแล้ว” เรำพอ
                                             ื
                         ี
            ได้ฟังอย่ำงนก็มีควำมเห็นว่ำโยมแม่ได้ประพฤติปฏิบัติธรรม ตำมค�ำ
                         ้ำ
            ส่งสอนของสมเด็จพระสัมมำสัมพุทธเจ้ำแล้วได้ผลดีพอสมควรอยู่
              ั
                                    ี
            ถึงแม้ว่ำท่ำนจะยังไม่ถึงท่สุดท่สำมำรถปลงวำงได้ท้ำงหมด แต่ก็สำมำรถ
                                        ี
                                                           ั
                                                                       ี
            ผ่อนคลำยทุกข์ แปลว่ำปลงวำงได้มำกทีเดียว อย่ำงน้อยท่สุด เรำ
            ก็มีควำมเห็นว่ำ จิตดวงนั้ำนของโยมแม่ คงจะไม่มำยุ่งมำเกี่ยวพันข้องคำ
                             ี
            อะไรในภพชำติน้ำต่อไปดอก..
                                                  ้ำ
                  อำกำรของร่ำงกำยของโยมแม่นน ต่อมำทีหลังก็ทรุดโทรมลง
                                                  ั
                                                     ึ
                             ึ
              ื
            เร่อย มีระยะหน่งเห็นว่ำเป็นงูสวัด เกิดข้ำนมำบริเวณข้ำงแก้ม เป็น
                                                                     ั
            จุดเล็ก ๆ เท่ำนนเอง แต่เจ็บเข้ำไปถึงข้ำงในมำก กระท่งพอรักษำ
                            ้ำ
                            ั
            หำยแล้วใบหน้ำก็ชักเบยว แก้มตอบลงไปนิดหน่อย ทำงฝ่ำยแพทย์
                                   ี
                                   ้ำ
                    l
            286   พระพิชิต ชิตมาโร
   295   296   297   298   299   300   301   302   303   304   305