Page 303 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 303
ก็หมดลม ท่ำนจำกไปอย่ำงสงบ และพวกเรำก็ไม่เสียใจเพรำะพวกเรำ
ื
ได้เตรียมใจไว้แล้วว่ำ โยมแม่แม้อยู่ไปก็จะอยู่ด้วยควำมล�ำบำก เม่อ
ุ
็
�
�
ท่ำนจำกไปแล้ว พวกเรำกดำเนนกำรบำเพญกศลศพโยมแม่ตำม
ิ
็
็
�
ื
ี
ั
ี
้ำ
ธรรมเนยมของทำงภำคเหนอ มกำรตงบำเพญกศลทบ้ำน พอถงวน
ี
ั
ึ
ุ
่
กำหนดฌำปนกิจก็เคลอนสรีระไปเผำท่สุสำนสันกเหล็ก ในตัวเมือง
ื
่
ี
ู
่
เชียงใหม่ ตรงกับวันที่ ๘ มกรำคม พ.ศ. ๒๕๕๑
ส่วนกระดูกเถ้ำถ่ำนของโยมแม่ก็ได้ให้จัดกำรตำมสมควร อย่ำง
ื
เช่น ลูก ๆ ใครจะเก็บไว้เพ่อร�ำลึกถึง ก็ให้เก็บไว้คนละเล็กละน้อย
ี
ู่
้
่
แล้วก�ำชับไว้วำถำเผอเห็นว่ำตนจะไม่อยในสภำวะท่จะเก็บรักษำไว้ได้แล้ว
ื
่
ให้เอำไปลอยอังคำร ให้นึกถึงว่ำให้แม่ได้ไปกรำบรอยพระพุทธบำท
่
ี
ของพระพุทธเจ้ำ ตำมมติของชำวพุทธเรำ ว่ำมีรอยพระพุทธบำทท
้ำ
ั
หำดทรำยแม่น้ำำนัมมทำ ส่วนอัฐิส่วนใหญ่ทงกระดูกของโยมพ่อโยมแม่
�
พวกเรำใช้วิธีเอำไปลอยอังคำร ไม่ได้สร้ำงเป็นธำตุใส่กระดูกไว้ตำมข้ำง
ั
ื
ี
้ำ
ก�ำแพงวัด เรำเคยสังเกตเห็นว่ำกำรท่ไปสร้ำงไว้อย่ำงนน เม่อลูกเต้ำ
ู
ยังอยู่ เขำมีกำรไปถำกถำงปัดกวำดบริเวณบำงกยังดนำศรัทธำนำนับถือ
่
้
็
่
อย แต่พอนำนไปลูกหลำนไม่ได้มำดูแลปำมันกขนรก บำงทีหมำมัน
ู
็
่
่
ึ
้ำ
้ำ
ไปขีไปเยี่ยวใส่ เรำเห็นว่ำไม่เป็นกำรสมควร เป็นอันจบเรื่องของโยมแม่
ื
ั
ิ
ั
ไป ตอนน้ำนเรำยงเป็นเจ้ำอำวำสวดหนหมำกเป้งอย่ ดเหมอนจะเป็น
ู
ู
ั
ปสุดท้ำยแล้ว ร่ำงกำยเรำก็ทรุดโทรมเต็มที..
ี
l
ความเปนมาของเรา 289
็
