Page 344 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 344
ื
เม่อหวนมาพิจารณาว่าร่างกายของเราทำรุดโทำรมเห็นทำีทำ่าว่าการ
ั
ั
ึ
จะข้นมาเมืองเหนืออีกคงยากล�าบาก คร้งน้คงเป็นคร้งสุดทำ้ายแล้ว
ี
ี
ั
ี
ทำ่เรามาเมืองฝาง เราต้งใจว่าจะอาลาหมู่คณะ ในทำ่น้ก็คือทำุกฝ่าย
�
ี
ี
ั
ทำุกคน ทำุกทำ่าน ทำ้งฝ่ายพระเณร ญาติโยมทำ่ไปมาหาสู่วัด นอกจาก
ั
้
ั
ั
ี
ึ
ู
ั
ี
นนยงมเทำพเทำวดาทำ่เราเคยสมผสได้ และเคยร้สกว่าเราเคยช่วย
ื
ื
ึ
เหลือเก้อกูลซ่งกันและกัน เราถือว่าทำุกทำ่านเป็นเพ่อนเป็นมิตรสหาย
�
ิ
ึ
ของเราทำงหมด เรานกอธษฐานอาลาว่า ต่อไปนเราคงจะไม่ขนมา
้
ั
ึ
้
้
ี
ี
ทำ่นี่อีก ธุระของเราทำ่นี่หมดแล้ว ขออาลาไปรักษาธาตุขันธ์ ในขณะ
�
ี
�
ี
ล่าลารู้สึกว่าบรรดาทำ่านทำ้งหลาย รวมถึงสรรพสัตว์ทำ่มีอยู่ในเว้ง
ั
ิ
�
ั
หุบเขาทำ้องกระทำะของเมืองฝางทำ้งหมด ในขณะล่าลาเขาคงจะ
รับทำราบ ขณะทำี่เรานึกน้อมไปบรรยากาศมันเงียบสงบน่ง เหมือน
ิ
ั
ึ
กับทำุกคนจะต้งใจรับฟัง และน้อมรับทำราบในค�าล่าลา ซ่งมันก็น่าจะ
�
ซาบซ้งอยู่ดอก เพราะเราอยู่ด้วยเขามานานหลายปี ข้นลงเหนือ
ึ
ึ
อีสานก็หลายคราวอยู่ยามประพฤติปฏิบัติธรรมก็ได้ร�าลึกถึงกันเสมอ
เรียกได้ว่าในหลายปีหลายคร้งหลายคราวทำ่เราข้นมาอยู่เมืองฝาง
ี
ั
ึ
ี
ประพฤติปฏิบัติธรรมด�ารงชีวิตอยู่ก็ได้อาศัยทำ่านทำั้งหลายเหล่าน
้
ี
ี
ทำ่เรามองเห็นก็ดี ทำ่มองไม่เห็นก็ดี สรรพสัตว์ทำั้งหลายอยู่ด้วยกัน
ั
จนเป็นเพ่อนกันมา ทำ้งพระเณร ญาติโยมทำี่ไปมาหาสู่ หรือเจ้าหน้าทำี
่
ื
พืชสวน เทำพเทำวดาอารักษ์ทำุกผู้ทำุกทำ่าน รวมทำั้งสรรพสัตว์ทำั้งหลาย
นึกเสียว่าอย่างน้อยทำ่สุด พวกเราก็เกิดมายุคเดียวกัน อาศัยอยู่ใน
ี
่
ครอบฟ้าประเทำศไทำยเดียวกัน เราจึงเป็นเพอนเป็นมิตรสหายกัน
ื
โดยแทำ้ ในจิตในใจเรานนเรานึกว่าภาระอะไรของเราทำเกียวข้องกับ
่
ี
่
ั
้
ี
้
ทำางเหนอนจบลงแล้ว เราไม่รู้สึกมีความกังวลกังขา หรืออาลัยเหมือน
ื
คราวก่อน ๆ ....
l
330 พระพิชิต ชิตมาโร
