Page 347 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 347
ี
่
โปร่ง กับป่าดง ทำส�านักสงฆ์วัดหนองกุงศรีต้งอยู่เป็นป่าโคก ป่าโปร่ง
ั
่
ึ
้
ั
ั
็
เป็นป่าช้าเก่าสภาพของไม้ในป่ากเป็นต้นไม้ใหญ่ ๆ ทำงน้นนะ ซง
่
ั
่
ี
ี
็
ื
้
ั
็
ี
กเหมอนสภาพตามป่าทำวไปในแถบน ทำมกจะมไม้เตง ไม้พลวง
ี่
ไม้รัง ไม้ตะแบก ไม้ประดู่ ไม้ตะเคียน มะค่า และไม้ใหญ่อื่น ๆ พื้นทำ
ี
ป่าโปร่งทำ่ตรงน้ชาวบ้านในทำ้องทำ่หลายหมู่บ้านเขากันไว้สาหรับทำา
�
ี
�
ี
ั
ึ
ี
เป็นป่าช้า ทำ้งเผาทำั้งฝังศพของผู้คนทำี่ตายลงในหมู่บ้านละแวกน้ ซ่ง
ื
ื
ี
ี
เคยมีส่ห้าหมู่บ้านมาใช้ป่าช้าตรงน้ เม่อก่อนเม่อเรายังเล็กอยู่ ได้ทำราบ
่
ื
�
ว่าพ้นทำีทำั้งหมดยังเป็นผืนป่า ผู้คนเข้ามาอยู่ถากถางป่าทำามาหากิน
อย่กันเป็นหย่อมห่าง ๆ กัน ต่อมาเกิดเป็นชุมชนทำ่มีผคนมากขนมา
ู
ึ
้
ี
้
ู
กลายเป็นหม่บ้านหลายหม่บ้าน แต่ละหม่บ้านค่อย ๆ เติบโตขน
้
ู
ึ
ู
ู
และต่อมาเขาก็มีวัดประจ�าในหมู่บ้าน เรียกว่า วัดบ้าน วัดประจ�า
ื
หมู่บ้านเขามักจะมีเมรุเผาศพ ซ่งต่อมาเม่อมีผู้คนตายลงเขาก็ไม่ได้
ึ
เอาไปฝังหรือเผาทำ่ป่าช้าอีก บริเวณทำ่เคยเป็นป่าช้าทำ่ตรงน้ก็เลย
ี
ี
ี
ี
ไม่มีความจ�าเป็นทำี่จะใช้เป็นป่าช้าอีกต่อไป จึงมีการประชุมกันระหว่าง
ั
ื
ี
ส่ห้าหมู่บ้านน้น ตกลงกันว่ายกพ้นทำี่ตรงน้รักษาไว้เป็นป่าชุมชน ซ่ง
ึ
ี
ทำางการได้จัดให้มีร้วลวดหนามมาขึงกันขอบเขตเอาไว้ มีป้ายปักเป็น
ั
หลักฐาน ว่า เป็นป่าชุมชน ต่อมาอีกภายหลังเขาได้มาร่วมกัน
�
พิจารณาอีกว่า การรักษาลาบาก บางทำีอาจจะมีผู้คนทำ่ไม่ค่อย
ี
่
ื
เรียบร้อย ค่อย ๆ ขยับเขตพ้นทำี่ของเขาเข้ามาทำีละวาสองวา พ้นทำี
ื
มันก็จะค่อย ๆ แคบเข้า ๆ ถ้าพวกเรานิมนต์พระครูบาอาจารย์มาอยู่
พักปฏิบัติธรรมภาวนา แล้วให้เป็นวัดข้นมาอยู่ตรงน้เสียเลย ซ่งเม่อ
ึ
ื
ึ
ี
เป็นวัดก็จะอยู่กลาง ๆ ระหว่างหมู่บ้านทำ้งหลายพอดี น่าจะดีกว่า
ั
ั
ทำ้งได้วัดทำั้งเป็นการรักษาป่าให้ยังเป็นป่าอยู่ ทำางหมู่บ้านจึงไปนิมนต์
ี
ครูบาอาจารย์ในทำ่ต่าง ๆ มาอยู่ ทำีแรกก็เป็นพระเจ้าพระสงฆ์รับนิมนต์
ี
มาพักอยู่ก่อน เรียกว่าเป็นทำ่พักสงฆ์ทำ่านมาอยู่สักพักแล้วก็จากไป
l
ความเปนมาของเรา 333
็
