Page 378 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 378
ั
ิ
เรียนหนังสือหาความรู้เพ่มเติมในเมืองหลวง ในใจำก็มีความมุ่งม่น
ความประสงค์ มีความหวัง ค่อนข้างจำะเล็งไปไกลและกว้างขวาง อยาก
�
ั
เรียนหนังสือให้สูง ๆ ทาการงานมีอาชีพม่นคงเป็นท่เชิดหน้าชูตา
ี
ี
่
ของเราเองและครอบครัวด้วย นึกหวังว่าจำะได้เบิกบานภาคภูมิใจำเป็นท
ื
นับถือนิยมยกย่อง มีหน้ามีตาในวงสังคม ญาติมิตร และหมู่เพ่อน
�
ด้วยกัน จำากน้นก็คิดอ่านว่าจำะไปทางานทาการท่ไหน จำึงจำะได้เงินทอง
ั
�
ี
�
ร่ารวย เราเองเป็นคนมีความรู้สึกรับผิดชอบค่อนข้างสูงอยู่ ฐานะ
ู
ความเป็นอยู่ของพ่อแม่เราไม่ใช่คนร�่ารวย พ่อเป็นข้าราชการคร
ี
ธรรมดาเล้ยงดูลูก ๆ มา ท้งให้ได้ร�่าเรียนหนังสือ เป็นมาด้วยความ
ั
ี
ยากล�าบากมาก เม่อเราเรียนจำบได้ท�างานก็คิดว่าเป็นหน้าท่ของตน
ื
ี
ี
ี
ุ
ั
�
่
ี
่
ื
่
ทจำะต้องช่วยพ่อส่งเสยน้องน่งทกาลงเรยนต่อ ๆ กนมา เรองนพวกเรา
้
ี
ั
ี
พ่น้องต่างมีความคิดและความรู้สึกเป็นหน้าท่ของตนเองอย่างน้ทุกคน
ี
ี
�
พวกเราได้ทาการงานแล้วต่างมาช่วยกันส่งเสียน้อง ๆ ต่อกันมาเป็น
ทอด ๆ ดังนี้
�
ี
�
ื
�
เม่อถึงระยะทางานทาการอาชีพ เราในขณะทางานก็อยากจำะม
ี
ิ
ี
ู
ฐานะ มความเป็นอย่ทดแม้เราเตบโตเป็นผู้ใหญ่พอสมควรแล้ว แต่
่
ี
ความรู้สึกสนุกสนานในเชิงชู้สาว ดูเหมือนว่าเราจำะไม่ค่อยสนใจำเท่าไหร่
ี
่
ี
ิ
ั
นก มความกระตอรอร้นบ้างเลก ๆ น้อย ๆ ความคดทจำะตงตนต้งตัว
้
ั
ั
ื
็
ื
ื
ิ
่
ี
ู
ี
มครอบมีครัวนน ดเหมอนว่ามนเป็นเรองทเกนความคดเห็นและ
ิ
ื
ั
่
ั
้
ความสามารถของเราเอาเสียจำริง ในใจำเราไม่อาจำหาญพอจำะไปเข้าสู่
ั
สภาวะอย่างน้นได้ รู้สึกเป็นอย่างน้นมาตลอด ส่วนความคิดในเร่อง
ื
ั
ู
สงสารเห็นอกเห็นใจำผ้คน และความเข้าใจำต่อสรรพส่ง ค่อนข้างจำะ
ิ
มากข้นติดตามไปกับวัยท่เปล่ยน ซึ่่งน่ก็อาจำจำะเป็นเพราะเราเคยได้ม
ี
ึ
ี
ี
ึ
ี
่
ี
ั
ความคิดเห็นใจำสงสารมาต้งแต่เราเร่มจำะเป็นหนุ่มโน้นแล้ว ในขณะท
ิ
�
้
ึ
ิ
�
่
ั
เตบโตขนมาจำนกระทงเป็นหนุ่ม จำนเรียนจำบออกมา ทางานทาการ
l
364 พระพิชิต ชิตมาโร
