Page 379 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 379
�
ั
อาชีพ ความเห็นเหล่าน้นของเราก็ยังอยู่ จำะทาอะไรอยู่ก็ตามเรามัก
ิ
ได้สังเกตพจำารณาส่งต่าง ๆ อยู่เสมอ โดยเฉพาะความเป็นอยู่เป็นไป
ิ
ของผู้คน ของสรรพสัตว์ท้งหลาย ของบ้านของเมือง ของพ่อของแม่
ั
ี
�
ั
พ่น้อง ผู้คน รวมท้งตัวเราเองด้วย ในใจำเรามันมักเฝ้าสังเกตและจำดจำา
ี
ไว้ในใจำ เรานึกเห็นความไม่แน่นอนท่เราจำะเป็นไปข้างหน้า ว่ามจำุดยืน
ี
ี
ี
ั
ั
�
สาหรับเราอะไรท่ม่นคงแน่นหนาในโลกน้ ก็รู้สึกไม่เห็นมีความม่นคง
ยั่งยืนอะไรเลย
เม่อเราได้คิดพจำารณาเห็นถึงความเป็นไปในธรรมชาติละเอียด
ิ
ื
กว้างขวางมากข้น และเมื่อพจำารณาว่าตัวเราควรจำะท�าอะไร ในเม่อ
ึ
ิ
ื
�
ทุกคนล้วนแต่จำะต้องอาลาจำากโลกน้ไป ใครจำะเจำริญรุ่งเรืองหรืออับเฉา
ี
ี
ี
ี
แค่ไหน จำะสวยจำะงามหรือข้ร้ายข้เหร่ เข้มแข็ง อ่อนแอ ในท่สุด
ึ
ี
ต่างก็ตายจำาก ไม่มีใครรอดเหลือจำากความตาย ซึ่่งก็คือความท่ต่าง
ี
�
ิ
ต้องละต้องวาง อาลาจำากสภาพท่ตนมีอยู่ เป็นอยู่ ท้งส้น ความรู้สึก
ั
ิ
ยนดต่อสภาพและสภาวะเจำรญร่งเรืองอย่างท่ปรากฏในโลกเลยไม่ม
ี
ิ
ุ
ี
ี
ั
ในจำตใจำของเรา เมอเป็นดังนเราจำะทาอย่างไรเล่า เราจึงได้หนมา
้
ี
�
่
ื
ิ
ั
ั
พิจารณาคำาส่งสอนของพระพุทธเจ้าอย่างเอาจริงเอาจัง จนกระท่ง
�
ี
ในท่สุด เราก็ได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่า เราต้องออกบวช แต่ถ้า
ี
เราออกบวชในขณะท่พ่อแม่ยังเดือดร้อนอยู่เราก็ไม่สบายใจำ ต้องรอให้
ภาระตาง ๆ ผอนคลาย เบาบางลงเสียก่อน
่
่
มาถึงตอนน้ เราได้ราลึกข้นมาอยู่ว่า ชีวิตจำริง ๆ ของเรา หาก
ี
�
ึ
ได้ด�าเนินมาทางเพศน้ น่าจำะตรงกับนิสัยและความต้องการมากกว่า
ี
ึ
ั
เพราะเราได้ตงใจำศกษาและประพฤตธรรมตลอดมาเป็นเวลายาวนาน
้
ิ
มาถึงตอนน้เรามองเห็นแล้วว่า คำวามเป็นไปในโลกมันไม่มีอะไรเป็น
ี
็
แก่นเป็นสาร เป็นสาระเลย แล้วเราจะเอาสาระจากอะไรกเหนแต่
็
ั
เฉพาะในจิตในใจของเราเองเท่าน้น จึงสนใจประพฤติปฏิบัติธรรม
l
ความเปนมาของเรา 365
็
