Page 381 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 381
ี
ื
ี
ิ
่
ึ
ิ
่
่
็
นสัยของตน ซงเปนเรองท่โชคำดอย่างยง เราจึงไดม่งปฏิบัตตรงไป ไม่ได้
้
ุ
ิ
แวะเวียนไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอื่นใด ไม่ว่าจะชื่อเสียงโด่งดัง ภาวนาเก่ง
มีฤทธ์มีเดช เราไม่ต้องได้สนใจเลย เราพยายามประคำับประคำอง
ิ
ตนเองท่สุดให้อยู่ในธรรมในวินัย โดยไม่ต้องไปปรากฏต่อสายตาใคำร
ี
้
้
เราไดเฝาปฏิบัติธรรมรักษากายใจตนเองตลอดมา ตรงไปตรงมา และ
ั
ี
ม่นคำง ตรงอยู่ในแนวทางธรรมวินัยท่พระพุทธองคำ์ทรงบัญญัติไว้ ส่วน
ึ
ั
ื
ึ
การบรรลุธรรมน้นเป็นอีกเร่องหน่งต่างหาก ซ่งจะบรรลุหรือไม่ก็เป็น
ส่วนของผลได้ในจิตแต่เฉพาะเรา การที่เราได้เดินตรงทาง ไม่ไขว้เขว
ี
ื
ี
หลงไปเสียทางอ่น เราถือว่าอันน้เป็นเร่องท่ประเสริฐมากแล้ว
ื
ี
้
ั
ี
่
ทเราเล่ามาทงหมดใน “ความเป็นมาของเรา” เราเองมความ
ื
�
ื
รู้สึกตนว่า เราได้ดาเนินมาด้วยอาศัยพ้นเพของจำิตเดิม ท่มีพ้นฐาน
ี
ความเมตตาสงสาร และแม้เม่อมาอยู่ในท่ามกลางความเป็นไปของ
ื
ภพชาติน้ ก็ยังยืนหยัดความรู้สึกเหล่าน้นเอาไว้ แม้มีสภาพเหตุการณ์
ี
ั
ท่อาจำชักนาให้ได้ร่วมมีกจำกรรมตามวิถีของโลกน้บ้าง ก็ไม่ถึงกับหลงลืม
�
ี
ิ
ี
เพลิดเพลินจำนติดคาอยู่ในห่วงบ่วงโลกียวิสัย และในท่สุดได้มาดารง
ี
�
ี
ชีวิตช่วงหน่ง ถ้ากล่าวถึงอาชีวะท่ใช้ด�ารงชีพ ก็ว่าเราได้อาชีพในท
ี
ึ
่
ิ
ี
่
้
ี
เหมาะ ตรงกับความเป็นมาของจำิตท่ท่องเทยว และมาเกิดในภพภูมน
ี
นับได้ว่ามีโชคดีอยพอสมควร ซึ่ึงเรายังได้ดำรงตนอยในสมณเพศ
่
่
ู
่
ู
ในร่มเงาของพระพุทธศาสนาขององค์สมเดจำพระสัมมาสัมพุทธเจำ้า
็
สืบมา
ี
บัดน้เป็นวาระช่วงท้ายของภพชาติ สุขภาพร่างกายของเรา
็
ี
ู
้
อ่อนแอลงอย่างมากเมอหลายปีมาน จำะมชวตอย่ต่อไปอกได้กคงไม่
ี
่
ื
ี
ี
ิ
ี
�
ื
นานนัก พระพุทธองค์ทรงกล่าวไว้ว่า ตราบใดท่ยังชาระเช้อแห่งการ
ี
ี
เท่ยวเวียนเกิดออกไม่หมดจำด สรรพสัตว์ก็ยังต้องท่องเท่ยววนเวียน
เกิด - ตาย ในภพน้อย - ใหญ่ อีกต่อไป เราได้ศึกษาและประพฤต
ิ
l
ความเปนมาของเรา 367
็
