Page 405 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 405
ึ
ึ
ี
หน่ง ซึ่่งจำะเป็นจำุดไหนก็ไม่ทราบ เขาว่าจำะเห็นชะโงกหินก้อนใหญ่ ม
รูปร่างเหมือนนกแร้งเกาะอยู่บนยอดเขา เลยทางเดินเขาท�าเป็นทาง
ลาดเอียงข้นไปตามไหล่เขา เทปูนไม่ดีนักและไม่ได้กว้าง เดินไป
ึ
ั
ั
็
�
สักหน่อยกทาเป็นพักเป็นข้นบันไดเสียสองสามข้น แล้วเดินทางลาด
เอียงต่อข้นไปอีก วกไปอ้อมโค้งบ้าง และค่อย ๆ ข้นสูงไปเร่อย ๆ
ึ
ื
ึ
็
ี
ทางเดินเป็นดังน้ไปตลอด ซึ่่งก็ไกลอยู่ ท้งพระท้งญาติโยม ต่างก
ั
ึ
ั
ึ
ี
ั
ต้องเดินข้นไปเองกันท้งหมด เขาว่ามีแขกมาคอยบริการหามเสล่ยง
ี
ี
ั
ึ
พาข้นไปก็มี แต่ในวันท่พวกเราไปกันน้น ไม่เห็นบริการหามอย่างท่ว่า
้
ิ
ึ
เราเองป่วยมาลาเรยยงไม่หายขาด เดนขนไปแสนเหนอยเอาการ
ื
่
ี
ั
ึ
ี
อยู่ทีเดียว แต่เราก็อดทน มก�าลังใจำจำะสู้ เพราะเราก�าลังจำะข้นไปเฝ้า
พระพุทธองค์ ณ ท่ประทับบนยอดเขาคิชฌกูฏ น่นทีเดียว พอเดิน
ั
ี
ข้นไปสักระยะหน่ง ทางด้านขวามือเป็นก้อนหินใหญ่ มีก้อนหินใหญ่
ึ
ึ
ึ
อีกก้อนหน่งค�้ารองรับค�้ากันอยู่ ภายใต้ก้อนหินใหญ่น้น ดูลักษณะเป็น
ั
โพรงลึกเข้าไป แต่ไม่ลึกมากนัก มีการปิดทองสะเปะสะปะไปท่วตาม
ั
ี
ุ
�
�
ั
้
�
ุ
้
้
ื
ผนังถา ท่านอาจำารย์มคคเทศก์เล่าว่าน่คอ “ถาสกรขาตา” เป็นถา
ท่มีกล่าวเอาไว้ในหนังสือเรียนนักธรรม ในภาคพุทธประวัติว่า พระ
ี
แขกหามเสลี่ยง
l
ความเปนมาของเรา 391
็
