Page 22 - นิตยสารธัมมวิโมกข์ ปฐมฤกษ์
P. 22
และอีกประการหนึ่ง ผู้มาฝึกบางทีทรงฌานหนักเกินไปสาหรับทิพย
�
ึ
ั
จักขุญาณเพราะการก้าวข้นเบ้องต้นเป็นอารมณ์ของทิพยจักขุญาณเป็นข้น
ื
่
ั
ี
นั้น การท่จะใช้จิตในข้นทิพยจักขุญาณนี จิตใช้ก�าลังเพียงแค่อุปจาระสมาธ ิ
ไม่ถึงฌานสมบัติและก็มีบุคคลส่วนมากท่เข้ามาฝึก มักจะมาจากส�านักอื่น
ี
เจริญพระกรรมฐานมาดีแล้ว จิตทรงฌานสงัดลึกเกินไป ต้องค่อยๆ แนะน�า
ั
ว่าพยายามคลายอารมณ์เสีย จิตเข้าถึงฌานเป็นของดีเขาต้งมาก่อนแล้วเป็น
ของดีเพราะว่าจิตจะได้ทรงตัวได้มาก ในเมื่อคลายเข้ามาถึงอุปจาระสมาธ จิต
ิ
่
จะทรงตัวได้นาน แต่ว่าในช่วงท่ต้องการรู้นี ต้องแนะน�าเขาว่า เราต้องการ
ี
อารมณ์แค่อุปจาระสมาธ คืออารมณ์แบบสบายๆ เท่านั้น ถ้าเขายังคลายตัว
ิ
ื
�
ไม่ได้ก็บอกว่าให้เขาพยายามทาตามนั้นไปก่อน เราก็เดินไปหาคนอ่น แต่ก่อน
ี
ี
ท่จะไปก็ให้ความหวังเขาไว้ ว่าผลแห่งการปฏิบัตินี่ท่านมีหวัง แต่ว่าท่ยังไม่ได้
เพราะยังไม่เข้าใจเท่านั้น พยายามสร้างความเข้าใจ และรกษาอารมณ์ใจให้
ั
สบายๆ ทาอารมณ์เบาๆ ให้เป็นสุข เราก็ไปสอนคนอื่นต่อไป แล้วก็ให้ความ
�
หวังว่าสักครู่หนึ่งจะมาหาท่าน
ี
่
่
ุ
และก็มีจดหนึงว่า การแนะน�าจะต้องเป็นคนทเนืองมาถึงกัน ค�าว่า
่
เนื่องถึงกัน หมายความว่าเคยสร้างสมบารมีร่วมกันมาในกาลก่อน อันนี้เป็น
ื
เร่องหนักมาก ถ้าหากว่าเราไม่ส่งสมบารมีร่วมกันมา เราจะสั่งสอนเท่าไรก็ไม่รู้
ั
เร่อง ไม่ใช่ว่าท่านผู้นั้นไม่ดี เป็นแต่เพียงว่าเราไม่รู้ก�าลังใจกัน เหมือนกับคน
ื
ท่เราไม่เคยอยู่ด้วยกัน แต่ว่าจะรู้ได้อย่างไรถ้าเป็นแม่ครัว พ่อครัว ว่าคนนี ้
ี
�
ต้องการอาหารประเภทใดเขาจึงจะมีความสุขถ้าหากว่าเราจะทาอาหารเป็นท ่ ี
ิ
ี
ถูกใจของเขาก็รู้ไม่ได้ บังเอิญอาหารไปตรงกับส้นท่เขาพอใจ รสท่เขาพอใจ
ี
ิ
เขาก็กินอร่อย อ่ม นี่บังเอิญให้อาหารท่เรานึกว่าดี แต่ว่าไม่ถูกใจแก่ผู้บริโภค
ี
18
