Page 19 - นิตยสารธัมมวิโมกข์ ปฐมฤกษ์
P. 19
�
ื
ทาใจบุคคลให้มีความช่นชม แล้วก็มีความเบาใจในการปฏิบัต การเร่งรัด
ิ
ื
เป็นการผิด เพราะว่าการปฏิบัติแบบนี้เป็นเร่องของทางใจ โดยเฉพาะอย่าง
ยิ่ง ทิพยจักขุญาณก็ดี มโนมยิทธิก็ดีเป็นของหนัก เขาปฏิบัติกันมาเป็นสิบๆ
ปี ไม่สามารถจะทาได้ แล้วก็ตายกันนับไม่ถ้วนแล้ว ถ้าเรามาเร่งรัดแก่คนท ี ่
�
ึ
ไม่เคยปฏิบัติมาในกาลก่อน โดยใช้เวลาเพียงแค่ 10 นาทีเศษๆ ซ่งเราให้เขา
�
รับฟัง ทาจิตสงัด อารมณ์จิตอาจจะยังไม่เรียบ
ตอนนี้ครูผู้สอนต้องเป็นคนฉลาด และก็จะต้องรู้อารมณ์จิตของลูก
ศิษย์ การรู้อารมณ์จิตของลูกศิษย์นั้น ให้เอาจิตจับองค์สมเด็จพระสัมมาสัม
ี
พุทธเจ้าเป็นอารมณ์ ก่อนท่จะเข้าไปฝึกลูกศิษย์ อันดับแรกตัดขันธ์ 5 ของ
ตนเองเสียก่อน มานะความถือตัวถือตน เอาจิตจับพระนิพพานเป็นอารมณ์
ให้เห็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแจ่มใสชัดเจน ไปนมัสการ
ท่าน แล้วก็มอบภาระในการส่งสอนศิษย์ ให้เป็นภาระของพระองค์ จะถือ
ั
อารมณ์ของตนเองเป็นส�าคัญนั้นผิดถนัด เพราะว่าหนึ่ง เรายังไม่เป็นพระ
อรหันต์ ประการท่สองท่านท่เป็นพระอรหันต์แล้ว ก็ไม่ใช่สัพพัญญูวิสัย ค�า
ี
ี
ว่าสัพพัญญูวิสัย หมายความว่า ทุกอย่างไม่มีอะไรท่ไม่รู้ ถึงแม้พระอรหันต์
ี
เองยังรู้ทุกอย่างไม่ได้ ในเมื่อเรายังไม่เป็นพระอรหันต์ เราจะรู้ทุกอย่างได้
อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งก�าลังใจของศิษย์ท่เรารู้ไม่ได้ แต่ถ้าหากว่าเราเกาะ
ี
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อาศัยบารมีของพระองค์เราต้องเกาะจริงๆ
เห็นจริงๆ เช่อพระองค์จริงๆ มอบภาระหน้าท่ให้เป็นของพระองค์จริงๆ โดย
ื
ี
�
เฉพาะอย่างยิ่งก่อนท่จะแนะน�าศิษย์ ขณะท่เราทาจิตสงัดโดยใช้เวลาเพียง 10
ี
ี
นาทีเศษๆ ตอนนี้ควรจะอาราธนาบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้
เห็นพระองค์ว่าประทับอยู่ในเศียรเกล้าของเราก็ดี เห็นว่าพระองค์คลุมกาย
15
