Page 24 - Blauwe stem proef

Elin aarzelde. Ze kon niet zeggen: bij Silver. Toch zei ze zacht:
“Misschien wel tussen twee werelden.”
Noor zweeg even, alsof ze die woorden proefde. Toen knikte
ze langzaam. “Dat heb je ook met planeten,” begon ze. “Neem
bijvoorbeeld Mars. Aan de ene kant is het een dode wereld,
steen en stof, kaal en leeg. Maar aan de andere kant zijn er
sporen van water, bevroren meren diep onder de grond. Alsof
er iets verscholen ligt wat wacht om ontdekt te worden. Tussen
dood en leven in, tussen verleden en toekomst. Een wereld die
niet echt in één hokje past.”
Elin keek op, verrast door de wending. Noor haalde haar
handen door haar haar en glimlachte kort. “Of denk aan de
sterren zelf. Je ziet hun licht, maar vaak is dat al miljoenen jaren
oud. Misschien is de ster zelf allang verdwenen, maar haar licht
reist nog steeds naar ons toe. Wat je ziet, is eigenlijk verleden
en heden tegelijk. Twee werelden in één blik.”
Ze keek Elin weer aan. “Misschien is dat wat jij voelt. Alsof je er
bent, maar ook ergens anders. Niet óf-óf, maar én-én.”
Elin glimlachte schuin. “Dat klinkt precies zoals ik het bedoelde.
Alsof ik soms in een andere laag leef, maar die laag is er tegelijk
met deze.” Noor knikte enthousiast. “Ja, dat bedoel ik. Weet je,
in de sterrenkunde hebben ze daar ook ideeën over. Sommige
wetenschappers denken dat er meerdere dimensies zijn, lagen
van werkelijkheid die we niet kunnen zien omdat we er niet
op afgestemd zijn. Voor hen is het theorie, maar soms denk
ik: misschien voelen sommige mensen dat gewoon. Alsof ze al
contact hebben met iets wat voor de rest onzichtbaar blijft.”
Elin voelde haar hart sneller kloppen, maar ze zweeg en luister-
de. Noor keek even weg, naar de lucht boven het schoolplein,
en haar stem werd zachter. “Ik vind het mooi om te bedenken