Page 28 - Blauwe stem proef

dat ze nog niet kende, maar al wel voelde.
De volgende dag vertelde ze het aan Noor, terwijl ze samen
naar huis liepen. Noor bleef midden op de stoep staan. “Op
een schip? In de vakantie? Dat klinkt geweldig!” Haar ogen
lichtten op. “Zie je de sterren dan vanaf zee? Dat moet magisch
zijn. Je moet dit echt doen, Elin. “Zelf ga ik waarschijnlijk met
mijn moeder naar Italië. Ze wil naar Florence en Rome. Ik kijk
er stiekem wel naar uit, musea, pleinen, de sfeer… Maar het is
natuurlijk heel anders dan wekenlang op een schip.”
Elin lachte opgelucht. Het voelde goed dat Noor haar plannen
deelde, alsof hun wegen tegelijk uiteenliepen en elkaar toch
bleven raken. Noor begreep het meteen, zoals altijd.
’s Avonds thuis gooide ze het idee voorzichtig in de groep.
Luuk keek op van zijn telefoon. “Een schip? Jij? Weet je wel hoe
zwaar dat is? Werken aan boord is geen vakantie, hoor. Het is
bikkelen, discipline, vroeg opstaan, lange dagen.” Hij snoof en
leunde achterover. “Daar ga jij nooit tegenop. Je bent veel te
dromerig.”
Nog voor Elin iets kon zeggen, voegde hij eraan toe: “Ik ga in
de zomer een survival in Zweden doen. Echt afzien in de na-
tuur: kanoën, klimmen, dagenlang trekken met bepakking.
Dáár leer je pas karakter kweken.”
Elin zweeg. Ze keek naar het tafelblad en liet de woorden
voorbijgaan. In haar gedachten zag ze Noor op de Italiaanse
pleinen en terrassen, Luuk zich uitsloven in de bossen van
Zweden, en zichzelf op het dek van een schip, met de horizon
als enige grens.
Zo verschillend, en toch ieder op weg naar iets dat groter leek
dan henzelf.