Page 31 - Blauwe stem proef

hem weer. “Dus jij hebt echt die kennismaking gehad?” vroeg
hij. Elin knikte. “Ja. Het was… bijzonder. Best spannend ook.”
Tot haar verbazing ging Luuk zitten. “Hoeveel jongeren doen er
mee? Hoe lang ga je weg? En moet je dan ook nachtwachten
lopen,zoals op die grote schepen?”
Elin keek hem verrast aan. Zijn ogen glansden niet van spot,
maar van nieuwsgierigheid. Hij wilde het écht weten. Ze vertel-
de over de namen die ze had onthouden, over de masten die
tegen de hemel wiegden, over de woorden van de schipper.
Luuk luisterde aandachtig en knikte steeds. “Klinkt pittig,” zei
hij uiteindelijk. “Maar ook… gaaf. Echt iets waar je sterker van
wordt.” Elin zweeg even. Het was alsof er een kier was ont-
staan in de muur tussen hen. Geen ruzie, geen scepsis, alleen
vragen en een onverwachte glimp van verbondenheid.
Later die avond lag ze in bed en dacht terug aan Luuks gezicht.
Zijn ogen, die meestal streng stonden, hadden iets zachters
laten zien. Het verbaasde haar hoezeer dat haar raakte. Alsof
er achter al zijn drang naar winnen toch een plek was waar ze
elkaar konden ontmoeten.
Hoofdstuk 17
Elin sleepte zich die vrijdagmiddag naar huis, het hoofd nog vol
cijfers, jaartallen en formules die als losse puzzelstukjes rond-
zwierven. Alles voelde zwaar, zelfs de lucht boven de straat leek
grijs en log.
Thuis gooide ze haar tas in een hoek en liet zich op bed vallen.
Het kussen rook vertrouwd, maar haar gedachten waren te
moe om nog iets te ordenen. Ze sloot haar ogen, niet om te
slapen, maar om gewoon even niets te hoeven.
Toen werd het stil. Niet het soort stilte van een lege kamer,