Page 35 - Blauwe stem proef

haar handpalm voelde ze nog steeds die lichte warmte, alsof de
sleutel zich daar had genesteld, onzichtbaar en toch werkelijk.
Ze glimlachte heel even. Voor het eerst sinds dagen voelde de
moeheid niet als een last, maar als rust.
Hoofdstuk 18
De dagen na de tentamens liepen gewoon door: lessen,
huiswerk, gesprekken met Noor, het geluid van Luuk die zijn
sporttijden bijhield. Alles leek normaal. En toch voelde Elin dat
er vanbinnen iets knaagde.
’s Avonds, alleen op haar kamer, keek ze naar de acht van spek-
steen in de vensterbank. Buiten drong het zachte geruis
van een auto door, alsof de straat nog wakker was terwijl de
kamer stil bleef. Ze legde haar hand in haar schoot en voelde
opnieuw die stille warmte, de sleutel die Silver haar had gege-
ven.
Maar tegelijk kwamen de vragen. Wat als ik dit allemaal zelf
verzin? Wat als het gewoon mijn hoofd is, vermoeid en vol dro-
men? Het waren geen fluisteringen van buiten, maar vanbinnen,
hardnekkig en scherp.
Ze sloot haar ogen en ademde diep. De kleine wereld riep
haar met zijn eisen: cijfers, prestaties, plannen voor de zomer.
De binnenwereld trok aan haar met stilte, met beelden en
symbolen die niet te bewijzen waren. Het voelde alsof ze tus-
sen twee stromingen in stond, beide even sterk. En het gevecht
speelde zich niet buiten af, maar in haarzelf.
Ze dacht aan Luuk, die zijn wereld van cijfers en records zo
helder voor zich zag. Alles bij hem was meetbaar, zichtbaar,
bewezen. Soms verlangde ze ernaar om het net zo eenvoudig
te hebben: dat één blik op een stopwatch genoeg was om te