Page 48 - Blauwe stem proef

vast te houden aan wat het kent. Laat het weer zakken. Het
weten openbaart zich niet in haast, maar in herkenning. En die
herkenning komt vanzelf.”
Hoofdstuk 25
Een ei is geen ei meer zoals Elin het kende. Sinds Silver erover
sprak, draagt ze het beeld met zich mee. Soms voelt het alsof
ze door een schaal heen kijkt en overal een verborgen kern
ziet. Het laat haar niet los.
Die zaterdag nam ze de bus naar de stad om een rugzak te
kopen voor haar reis. Terwijl ze langs de drukke winkelstraat
liep, dacht ze: een rugzak heeft een binnenkant, een waterafsto-
tende buitenkant en een zachte voering. Je ziet de buitenkant,
maar het is de binnenkant die bepaalt wat je meeneemt, wat je
echt nodig hebt. De grote sportzaak op de hoek had alles wat
ze zocht. Rijen rugzakken hingen tegen de wanden, in allerlei
maten en kleuren. Elin tilde er een paar op, bekeek de vakken
en ritssluitingen, trok de banden over haar schouders en keek
in de spiegel hoe het stond. De verkoper kwam langs en vroeg:
“Ga je op kamp of op reis?” Elin aarzelde even. “Op reis,” zei ze
toen. Meer uitleg gaf ze niet, maar in haar gedachten zag ze al
het schip en de zee.
Uiteindelijk koos ze een donkerblauwe rugzak. Stevig, maar
niet te zwaar. Terwijl ze hem nog eens omdeed, dacht ze aan
de multitool die Luuk eerder voor haar had gekocht. Hij had
er niets bijzonders van gemaakt, gewoon gezegd: “Handig ding
voor onderweg.” Toch voelde ze het als een teken van zorg, op
zijn eigen manier. Toen viel haar oog op een rek met hoeden
en petten, vlak naast de rugzakken. Zonnehoeden, sportcaps,
lichte stoffen modellen met koordjes eronder. Ze paste er een