Page 51 - Blauwe stem proef

ters en herhalingen. Jij… jij telt ervaringen.” Elin keek hem even
stil aan. “Misschien,” zei ze. “En misschien telt het allebei.”
Een zeldzaam moment van stilte hing tussen hen in. Niet
botsend, niet strijdend, maar alsof ze elkaar net genoeg konden
zien vanuit hun eigen wereld.
Toen brak Luuk de stilte. “Weet je, Elin… je gaat vast meer
leren dan je denkt. Niet alleen van dat schip of van de zee. Je
komt straks dingen tegen waarvan je nu nog niet weet dat ze
in je zitten.” Elin keek hem verbaasd aan. “Sinds wanneer ben jij
zo filosofisch?” Luuk grijnsde breed. “Noem het maar gewoon
ervaring. Als je jezelf pusht, kom je altijd tegen waar je grenzen
liggen. En je ontdekt dat je sterker bent dan je dacht.”
Ze voelde hoe zijn woorden iets in haar losmaakte. Het klonk
heel anders dan wat Silver haar leerde, maar ergens raakte
het aan hetzelfde: dat een reis niet alleen buiten maar ook
van binnen plaatsvond. Luuk tikte tegen de rugzak. “Hou hem
licht, maar vergeet niet dat een beetje gewicht je ook sterker
maakt.” Elin trok een wenkbrauw op. “Dat zeg je alleen maar
omdat jij altijd met gewichten loopt te slepen.”
“Precies,” zei hij, terwijl hij een spierbal aanspande. “Kijk, dit krijg
je er dus van.” Elin grinnikte en rolde met haar ogen. “Ja hoor,
straks moet ik jou nog meezeulen als je oververhit raakt.”
“Geloof me,” antwoordde Luuk met een brede lach, “mij krijg
je niet zomaar klein.”
Elin pakte haar rugzak op en hield hem even omhoog. “Nou,
dan neem ik deze maar mee als reservegewicht. Misschien dat
ik er onderweg nog wat kracht van krijg.”
Luuk lachte hardop, en voor een moment waren ze gewoon
broer en zus, plagerig, verschillend, maar toch verbonden.