Page 62 - Blauwe stem proef

voor haar had het gewicht van iets groters: een begin, een sleu-
tel, een ruimte die ze zelf mocht vullen.
Hoofdstuk 31
Elin had in de bieb een Italiaanse film gevonden en stuurde
Noor een appje: Zin om ‘m samen te kijken? Ik regel de hapjes.
Die avond stond de tafel vol met olijven, brood, kaas en een
paar glazen rode wijn. Elin had zelfs kleine hapjes gemaakt
met tomaat en basilicum. “Alles in stijl,” zei ze trots toen Noor
binnenkwam.
Ze nestelden zich op de bank, de film startte, en al snel vulden
Italiaanse stemmen de kamer. Tussen de scènes door begon
Noor te vertellen.
“Wij gaan dus echt naar Rome,” zei ze, haar ogen glimmend.
“Ik wil de Sint-Pieter zien, de pleinen, al die fonteinen… en
daarna Toscane. Mijn moeder heeft een huisje geboekt tussen
de heuvels. Ik zie mezelf al zitten met een boek en uitzicht over
die wijngaarden.” Ze nam een hapje en lachte. “En natuurlijk ijs.
Iedere dag. Ik heb mezelf alvast voorgenomen: minimaal drie
smaken per dag proberen.” Elin grijnsde. “Dat klinkt als een
zware taak.” Noor knikte ernstig. “Iemand moet het doen.”
Terwijl de film doorspeelde, schoof Elin haar voeten onder zich
en keek even naar Noor. “Ik moet je trouwens iets laten zien.”
Ze pakte haar tas en haalde het kleine schetsboek eruit.
Noor bladerde nieuwsgierig door de bladzijden. “Dit is mooi,”
zei ze zacht. “Zo licht, zo eenvoudig. Het lijkt wel alsof je niet
tekent, maar iets laat verschijnen.”
Elin haalde haar schouders op, een beetje verlegen. “Het voelt
ook zo. Ik schrijf er ook losse zinnetjes in, kleine dingen die
binnenkomen. Geen dagboek hoor, gewoon… invallen.”