Page 63 - Blauwe stem proef

Noor glimlachte en sloeg het boek dicht. “Mooi Elin, dit is echt
van jou.” Even aarzelde Elin, maar toen zei ze: “Er was nog iets.
Op dat terras, toen ik zat te tekenen… er kwam een jongen
langs. Hij keek naar mijn schets, zei dat hij ook tekende, en
toen” Ze haalde een servetje uit haar etui. Het nummer stond
er nog op. Noors ogen werden groot. “Hij gaf je zijn nummer?”
“Ja,” zei Elin, en ze voelde hoe haar wangen warm werden.
“Maar ik weet niet… ik heb er niks mee gedaan. Ik wist niet
eens wat ik moest zeggen.” Noor grinnikte. “Nou, dát is een
verhaal. En nu?” Elin zuchtte. “Geen idee. Voorlopig ligt het
gewoon daar. In mijn etui. Misschien hoort het nergens bij. Of
misschien later.” De film speelde verder, maar hun gesprek was
belangrijker dan de ondertitels. Noor legde haar hand even
op Elins arm. “Wat je ook doet, hou me op de hoogte. Maar ik
vind het wel spannend voor je.” Ze lieten het onderwerp rus-
ten en keken verder. De film bracht hen naar zonnige pleinen
en smalle straatjes, terwijl buiten de regen zachtjes tegen het
raam tikte.
Noor leunde wat achterover met een kussen in haar rug. Elin
reikte naar de schaal en pakte de laatste toast, die ze met een
grijns in tweeën brak en de helft aan Noor gaf. Ze hoefden
even niets meer te zeggen. De stemmen uit de film, de geur
van basilicum en het zachte licht in de kamer maakten de
avond compleet. Toen de aftiteling begon, zaten ze nog steeds
naast elkaar, rustig, alsof alles klopte.
Hoofdstuk 32
De volgende ochtend zat Elin aan haar bureau. Het schets-
boek lag open, het servetje met het telefoonnummer stak er
half uit. Ze schoof het wat opzij en begon te tekenen. Geen