Page 65 - Blauwe stem proef

“Ja, maar ook…” Zijn stem zakte een beetje. “Eigenlijk wilde ik
gewoon even horen hoe het met je gaat. En ik dacht… tja, ik
weet ook niet.” Ze zweeg even, verrast door zijn toon. “Gek,”
zei ze toen zacht. “Ik voelde net dat ik jou moest bellen. Zon-
der reden. Gewoon… een duwtje.” Luuk grinnikte kort. “Nou,
blijkbaar werken we op dezelfde golflengte.”
Elin glimlachte. Het leek luchtig, maar vanbinnen wist ze dat dit
precies was wat Silver bedoelde: impulsen die stil en helder
waren, die iets raakten buiten de ruis van gedachten.
Ze praatten nog even verder, over zijn training, over school, en
sloten daarna af.
Hoofdstuk 33
Het schooljaar was voorbij. De laatste toetsen lagen achter
haar en de opluchting voelde bijna tastbaar. Elin had afscheid
genomen van Noor, die al druk bezig was met de voorberei-
dingen voor haar reis naar Italië. Zelf bleef ze thuis, maar ze
wilde niet de hele zomer rondhangen.
Een paar dagen eerder had ze haar moed bij elkaar geraapt en
het nummer gebeld dat op het servetje stond. De jongen van
het terras heette Mateo. Hij had haar voorgesteld aan de eige-
naar van het café waar hij werkte. Zo begon Elin haar vakan-
tiewerk op het drukke terras, met een bedrijfsshirt aan en een
notitieboekje in haar hand.
De eerste keer dat ze “mag ik uw bestelling opnemen?” had
gezegd, had haar stem een beetje getrild. Maar al snel kreeg ze
er handigheid in. Mensen glimlachten, vertelden iets over hun
dag, of maakten grapjes. Elin merkte dat ze het leuk vond om
die kleine ontmoetingen te hebben, alsof ieder tafeltje een ei-
gen verhaal meebracht. Er was een gezellige drukte op het ter-