Page 67 - Blauwe stem proef

eindeloos lijken te duren. Dat zit in mijn bloed. Maar ik ben ook
hier opgegroeid, dus dit hoort bij me. Eigenlijk vind ik dat niet
erg. Het geeft je juist iets om anders kijken.” Ze dronken hun
glas leeg en gingen weer naar het terras wat vol liep met men-
sen die nu toe waren aan een borrelplank of bitterbalgarnituur
met een drankje.
Hoofdstuk 34
Die avond zat Elin op haar kamer. De rugzak die ze eerder had
gekocht stond al half ingepakt tegen de muur, het schetsboek
lag open op haar bureau. Ze bladerde erdoorheen en bleef
hangen bij de lijnen die de sleutel vormden.
Geen stilte van buiten, maar vanbinnen, alsof er ruimte open-
ging. Elin begreep inmiddels dat dit een seintje van Silver was
en stelde zich hiervoor open. Zs zag hoe lijnen rondom haar
zacht begonnen te bewegen. Alsof de ruimte zelf een adem-
haling kreeg. De vormen gleden in elkaar, lussen en cirkels die
leken op stromingen in water of de ringen van een boom. In
één van die bewegingen herkende ze even zichzelf — klein en
groot tegelijk, aanwezig en toch gedragen door iets wat groter
was.
Toen, midden in dat beeld, zag ze Silver en die vertelde:
“Je wezen,” klonk het, “dat is wie je werkelijk bent. Niet het
masker dat je draagt in de Kleine Wereld, niet alleen de her-
inneringen of de gedachten die je meent te zijn. Je wezen is
datgene wat jou voortstuwt, de stille kracht die je op je le-
vensreis draagt.” Elin ademde langzaam uit. Het was alsof die
woorden niet van buitenaf kwamen, maar als golven uit haar
eigen kern omhoog rezen. “Die reis,” ging Silver verder, “gaat
door lagen heen. Iedere laag heeft zijn eigen trilling, zijn eigen