Page 66 - Blauwe stem proef

ras: het gekletter van glazen, geroezemoes van stemmen, een
hond die blafte onder een tafeltje en fietsen en fatbikes die aan
de rand van het plein werden gestald. Dit werk hielp haar om
gewoon midden in de wereld te staan, zonder zich te verlie-
zen in gedachten. Het terras als een plek waar ze ervaring op
kon doen, kon leren en groeien. Mateo liep langs haar met een
dienblad vol glazen en knikte. “Gaat goed, hè?” riep hij met een
glimlach. Elin glimlachte terug. Ze wist nog steeds niet precies
wat ze met hem aan moest, maar als collega is het goed zo.
In de namiddag, toen de grootste drukte even voorbij was,
liep Mateo langs Elin en tikte met zijn dienblad tegen haar arm.
“Kom, tijd voor pauze. Anders vallen we nog om.”
Ze liepen naar de binnenplaats achter het café, waar lege krat-
ten en een koelkast tegen de muur stonden. “Je mag pakken
wat je wilt,” zei Mateo, terwijl hij de deur van de koelkast open-
trok. “Zolang het maar geen alcohol is.”
Elin koos ijsthee, Mateo greep een blikje cola en ze gingen zit-
ten op het oude bankje in de schaduw. Zijn huid had een war-
me tint die opviel naast zijn lichte ogen. Elin dacht: Hij lijkt niet
helemaal Hollands. Alsof hij haar gedachten raadde, zei hij: “Mijn
ouders komen uit Portugal. Ze zijn hierheen verhuisd toen ze
jong waren, voor werk. Ik ben hier geboren, maar thuis praten
we nog vaak Portugees.” Elin keek op. “Dat dacht ik al. Je hebt
iets… anders. Niet verkeerd hoor,” voegde ze er snel aan toe.
Mateo toonde een brede lacht. “Ik neem het als compliment.
En ja, soms voelt het alsof ik een beetje tussen twee landen
leef. Hier is mijn thuis, maar daar ook. Het is alsof ik altijd een
rugzak met twee werelden bij me draag.”
Elin liet zijn woorden even bezinken. “Mis je het daar?”
“De zomers vooral,” zei hij. “Het licht, de zee, de avonden die