Page 86 - Blauwe stem proef

thee gezet. Aan dek zaten ze in een kring, mokken dampend in
hun handen, de geur van citroen en munt vermengd met het
zout van de zee. Samira had koekjes uit een trommel gehaald,
kruimelig en zoet, en zelfs Hessel nam er eentje, al deed hij dat
alsof niemand mocht merken dat hij ervan genoot. Er werd
nagepraat over de ochtend, met veel handen die gebaren
maakten en grappen die de spanning van zich afspoelden. Amir
liet zien hoe zijn vingers rood waren van het touw en kreeg er
meteen een bijnaam bij: Kapitein Blaren. Lotte gierde van het
lachen en Fenna gooide bijna haar thee over de rand.
Elin zat er stil tussenin, luisterend, kijkend, nippend van haar
mok. De warmte van de thee trok door haar heen, en ergens
voelde ze hoe dit samenzijn, dit lachen, net zo belangrijk was
als de kracht van die ochtend.
Later die middag, toen de meeste mokken thee leeg waren
en de zon langzaam zachter werd, bleef Thomas nog een tijdje
bij Elin zitten. De anderen waren naar hun hutten of naar de
kombuis gegaan, maar hij draaide een mok langzaam tussen zijn
handen, alsof hij woorden zocht die moeilijk te vinden waren.
Hij keek even opzij naar haar schetsboek dat half onder haar
arm lag. Zijn mondhoek trok nerveus. Toen zei hij, aarzelend
maar eerlijk: “Het is gewoon… ik snap niet hoe je alles zo op-
schrijft en tekent. Soms lijkt het alsof je meer ziet dan de rest.
Dat maakt me… tja.” Hij zocht naar woorden. “Alsof ik achter-
loop.” Elin keek naar de horizon, waar nog een laatste streep
licht lag. Ze liet zijn woorden even tussen hen hangen.
“Misschien is het niet achterlopen,” zei ze uiteindelijk. “Mis-
schien kijk je gewoon anders.”
Thomas knikte kort, alsof hij niet zeker wist of hij haar begreep,
maar de spanning tussen hen leek zachter te worden. Even za-