Page 95 - Blauwe stem proef

meer meegenomen dan in je rugzak past,” zei opa zacht.
Ze glimlachten. Voor een moment voelde het alsof hun reizen,
hoe verschillend ook, bij elkaar kwamen in deze huiskamer.
Hoofdstuk 48
De voordeur viel achter hen dicht. Het was vreemd hoe ge-
woon het voelde om thuis te komen, na een weekend weg. De
geur van het huis, het zachte tikken van de klok, het uitzicht op
de eik in de tuin, alles was vertrouwd. Toch zat er een scheur
in dat gevoel, alsof het nooit meer helemaal zou passen. Ze-
ven jaar geleden was thuis iets anders geweest. Toen waren er
ouders die op hen wachtten, die lachten, vroegen hoe het was
geweest en plannen maakten. Nu was er opa. Hij zorgde, hield
het huis draaiende, maar de warmte van vroeger was verdwe-
nen. Wat er voor teruggekomen was, was stiller en zwaarder.
Vanuit de keuken zag Elin de eik donker afsteken tegen de wol-
ken lucht. Het was de boom die altijd bleef, ongeacht wat er in
huis gebeurde. In de keuken zat opa met de krant. Hij keek op,
knikte kort. “Goed weekend gehad?” vroeg hij.
“Ja,” zei Elin. Het was waar, maar niet volledig. Ze hing haar jas
op en zette haar tas tegen de muur. Luuk liep zwijgend door
naar het aanrecht, pakte een glas water en dronk het in één
keer leeg.
Opa schonk koffie in. Het ritueel van elke dag. Geen lange
gesprekken, geen vragen waar ze niet op zaten te wachten.
Alleen de stilte waarin het vanzelfsprekend was dat ze elkaar
vonden, al was het niet hetzelfde als vroeger.
Maar die stilte knapte soms open. Zoals toen opa terloops zei:
“De heg moet weer gedaan worden.” Luuk draaide zich om,
zijn gezicht strak. “Waarom moet ík dat doen? Als ik een vader