Page 10 - παράξενες ιστορίες με γάτες

- Και να ικανοποιείς τα θελήματά μου Άγαρ, αυτό
είσαι.
- Ναι εγώ, ο Άγαρ ο Μέγας Ευνούχος , είμαι η φρο-
ντίδα και ο προστάτης των ιδιαίτερων στιγμών σου.
Πώς μυρίζει τούτη εδώ η πόλη; Μπαχάρια καυτά α-
νακατεύονται με ιδρώτα κρασιού, πλίθινα σπίτια λά-
σπης με προδοσίες μαχαιριών. Σετ και Απέτ, σε σας
προστρέχω, σας ικετεύω, σας εκλιπαρώ, φέρτε μπρο-
στά μου τις γάτες που χρειάζεται η βασίλισσά μου,
δεν έχω τίποτα άλλο να σας προσφέρω εκτός από την
απόγνωση του ιδρώτα μου, τα στεγνωμένα πνευμόνια
μου, τα ματωμένα σανδάλια των σκληροτράχηλων
χαλικιών, τις συνομωσίες του σκότους που τις έμαθα
περπατώντας σε αυτά τα στενά. Να γυρίσω πίσω πριν
να φέξει, με τις γάτες μαζί. Τι θέλω εγώ μέσα σε αυτή
τη νυχτιά να περπατώ; Αυτή την ώρα, με άρωμα γε-
ρανιού να πλένω τα μαλλιά της Πολύτιμής μου, με
χυμούς ιβίσκου να αλείφω το κορμί της και όπως α-
νάλαφρη, σαν αθώα - όπως αθώοι γινόμαστε στον
ύπνο - να την εναποθέσω στα ανθοφόρα πέταλα του
κρεβατιού της και εγώ, ήσυχα, να ακουμπήσω στα
πόδια με τους σκαλιστούς χρυσούς σκαραβαίους και
να κοιμηθώ μέχρι η αυγή τα βλέφαρά μου να ανοίξει.
Και να πεις ότι δεν της το είπα; Της το είπα.
«Αγκάλιασε τους σκαραβαίους Κλεοπάτρα και κοι-
μήσου».
Μειδίασε, μόνο μειδίασε, μα είχε τόση απελπισία,
όταν αγκάλιασε στα χέρια της τα χέρια μου, που
ντράπηκα και έφυγα την επιθυμία της να κάνω πράξη.

Η νύχτα στην Αλεξάνδρεια δεν είναι απλά η μαύρη
φορεσιά του ουρανού, μα το ζύγισμα του αεικίνητου
εμπόρου από τη Φοινίκη στην επιθυμία σου για κο-
ράλλια και μαργαριτάρια, δεν κοιτά την τσέπη μα τη
ματιά και το τρέμουλο των χειλιών σου μπρος στη

9