Page 13 - παράξενες ιστορίες με γάτες

κατάματα, να ζυγιάσω το βλέμμα του, αν η κόχη του
κρύβει κάποια ανησυχία ή άτρομη είναι, πρέπει να
φανώ κυνηγός σαν εκείνον και όχι θήραμα. Κάτι τελι-
κά έμαθα στα συμπόσια των ανακτόρων», σκεφτόταν
ο Άγαρ ενώ παρατηρούσε, προσπαθώντας να μετριά-
σει το θαυμασμό που ένοιωθε γι’ αυτόν τον μεγαλο-
πρεπή γάτο. Ήταν όλος σκεπασμένος από ένα κοντό
τρίχωμα μαύρου εβένου, οι μύες του πρόδιναν την
υγεία, τη δύναμη και την αρπακτική γρηγοράδα του.
Τα μάτια του ήταν πράσινα σαν το κυπαρίσσι που
μπροστά τους, το φεγγάρι, ένοιωθε ντροπή για το κόκ-
κινο χρώμα του. Η στιβαρότητά του τον έκανε να στέ-
κει αγέρωχα στο κέντρο του βάρους του.
- Τιμητική προσφώνηση ήταν το «σε προσκυνώ»,
Πορθητή, εξ’ άλλου ο βασιλιάς των γατιών δεν είσαι;
- Αν με αναγνωρίζεις ως βασιλιά τότε ναι, είμαι! Με
αναγνωρίζεις;

Κεραυνοβολήθηκε με αυτή την ερώτηση ο Άγαρ. Τι
να απαντήσει; Αν απαντούσε «όχι», φοβόταν μήπως
προσβληθεί και φύγει. Αν απαντούσε «ναι», τότε τον
κάνει ισάξιο της Κλεοπάτρας. Αλλά ακόμα κι εκείνος,
μπορεί να ήταν ευνούχος, ωστόσο άνθρωπος παρέμει-
νε, ενώ ο Πορθητής είναι ένας γάτος. Όσο ρωμαλέος
και να είναι, όσες μάχες και να κέρδισε για να ηγείται,
μια κλωτσιά να του έδινε, εκείνος, θα τρέκλιζε στα
ουρλιαχτά του.

- Μα σε έχει αναγνωρίσει η Μπαστέτ, μιας και σε ε-
σένα με έφερε για να ικανοποιήσεις το αίτημά μου.
Ποιος είμαι εγώ που θα αμφισβητήσω τη σοφία μιας
θεάς; Άνθρωπος είμαι.
- Αν και είσαι άνθρωπος, ωστόσο με φορεσιά ψαριού
ξεγλιστράς με αυτή σου την απάντηση. Μίλησες όμως
για κάποιο αίτημα που έχεις;

12